ଚଉଦ ବର୍ଷରୁ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରି ଶାନ୍ତ କରେ (Chauda Barsharu Biaare Aanguthi Maari Santa Kare)

Life ସରିଯିବା ଆଗରୁ

ଏହିପରି ମନରେ ଉଠୁଥିବା ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରପାଆନ୍ତୁ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ କ୍ଲିକ୍ ରେ ତେବେ ଡ଼େରି କାହିକି ଏବେ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ଭବିଷ୍ୟ ଆପ୍

DOWNLOAD NOW

ପ୍ରାୟତଃ ତେର ଚଉଦ ବର୍ଷ ହେବା ବେଳକୁ ପ୍ରେମରେ ମନ ଉବୁଟୁବୁ ହେଉଥାଏ । ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ କିଏ ଗୋଟା ମିଳି ଯାଆନ୍ତି କି ? ମନର ସାଥୀଟିଏ ମନ କଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ । ଜଣେ ଆପଣାର ପିଲାଟେ ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ ମନ । ଯିଏ ମୋ ବାଳକୁ ଟିକେ ସାଉଁଳାଇ ଦେଉଥିବ ଆଉ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିବ । ଏକୁଟିଆ ଥିଲେ କିଛି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତର ଖେଳ ଖେଳୁଥିବ । ଏହିଭଳି ଅବସ୍ଥାରେ କିଛି ଝିଅମାନେ ଖୋଜିବୁଲନ୍ତି ନିଜର ପ୍ରେମିକ । କଥା ହେଉଛି ଛବି ନାନୀ ଝିଅ ମେଘାର । ମେଘା ଏଇ ବୟସରେ ସାଥୀଟିଏ ଖୋଜି ବୁଲୁଥିଲା । ବୟସ ବହୁତ ନହେଲେ କ’ଣ ହେବ ତା ଦୁଧ କିନ୍ତୁ ବେଶ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଥିଲା । ମେଘାର ସାଇଜ ଦେଖିଲେ ସାଇଟା ଯାକ ଟୋକାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଠିଆ ହୋଇଯାଏ । ସେ ଯେତେବେଳେ ଗାଣ୍ଡି ଦୋହଲାଇ ଦୋହଲାଇ କୂଅ ମୂଳକୁ ଯାଏ କିଏ ତା ଗାଣ୍ଡିକୁ ଦେଖୁଥାଏ ତ ଆଉ କିଏ ତା ଆଗପଟକୁ ଯାଇ ତା ଦୁଧର ଫାଙ୍କ ଦେଖୁଥାଏ । ଗାଁ ଯାକ ଟୋକାଙ୍କ ନଜର ମେଘା ଉପରେ ।

କେମିତି ଥରେ ତାକୁ ଏକୁଟିଆ ପାଇ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପୁଡ଼ି ପକାଇବା କଥା ଭାବେ ତ ଆଉ କିଏ ଗାଣ୍ଡି ପଟେ ବାଣ୍ଡ ପୂରାଇ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବା କଥା ଭାବେ । ହେଲେ ସତେଯେମିତି ମେଘା ବିଆ କେଉଁ ସାଇ ଟୋକାଙ୍କ ବାଣ୍ଡର ଭାଗ୍ୟରେ ନଥିଲା । ମେଘାକୁ ସିନା ସାଇ ଟୋକା ଲାଇନ ମାରୁଥିଲେ ହେଲେ ମେଘା କିନ୍ତୁ ସାହିତ୍ୟ ସାରଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ପାଇବା ପାଇଁ ହମହମ ହେଉଥିଲା । ହେଲେ କିଛି କହିପାରୁନଥିଲା । ମେଘା ଯେମିତି ହରି ସାରଙ୍କୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା ହରି ସାର ବି ମନେମନେ ମେଘାର ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପୂରାଇବା ପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ । ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଆକୁଳ ଥିଲେବି ଦିଜଣଙ୍କ ମନକଥା ଦିହେଁ ବୁଝିପାରୁନଥିଲେ । ନିତି ଦିନ ସ୍କୁଲରେ ଦି ଜଣ ଯାକ ପରସ୍ପରକୁ ଉଣ୍ଡାଉଣ୍ଡି ହୋଇ ଖାଲି ଯାହା ସ୍ମାଇଲ ଦେଉଥିଲେ ।

ସେଦିନ ସ୍କୁଲରେ ଗଣେଶ ପୂଜା ଥାଏ । ମେଘା ଗୋଲାପୀ ରଂଗର ଡ୍ରେସରେ ଜଳୁଥାଏ । ସେତେବେଳକୁ ମେଘା ବ୍ରା ବି ପିନ୍ଧୁନଥିଲା । ଦୁଧ ଉପରେ ଖାଲି ସେମିଜଟା ପିନ୍ଧୁଥିବାରୁ ଭୁଣ୍ଡି ଯୋଡ଼ା ବାହାରକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦିଶୁଥିଲା । ମେଘାର ଏଭଳି ରୂପରେ ସମସ୍ତେ ହାଣି ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ । ମେଘାକୁ ଦେଖିବା ପରେ ହରି ସାରଙ୍କ ଅବସ୍ଥା ଅସମ୍ଭାଳ । ପ୍ୟାଂଟ ଭିତରୁ ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡଟା ଖାଲି ଫଁ ଫଁ ହେଉଥାଏ । ସେଦିନ କାହିଁକି କେଜାଣି ହରି ସାରଙ୍କୁ ମେଘା ଭାରି ଲାଇନ ଦେଉଥାଏ । ହରି ସାର ବି ଏହାକୁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ ମଣି ମେଘା ପାଖରେ ଘଷି ହେଉଥା’ନ୍ତି । ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ମେଘା ଦୁଧରେ ହାତ ବି ଘଷି ଦେଉଥା’ନ୍ତି । ହରି ସାରଙ୍କ ହାତ ବାଜିଲେ ମେଘାର ଦେହ ସିରିସିରି ହୋଇ ଯାଉଥାଏ ।

ହାଲକା ସ୍ମାଇଲ ଦେଇ ମେଘା ଭାବୁଥାଏ ସାର ଚିପିଦିଅନ୍ତେ କି ? କିନ୍ତୁ ଏତେ ପିଲା ଭିତରେ ଚିପାଚିପି ହୋଇ ପାରୁନଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ ହରି ସାର କହିଲେ ମେଘା ଟିକେ କମନରୁମ ମାଠିଆରୁ ପାଣି ଗିଲାସେ ଆଣିଲୁ । ମେଘା ସାରଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସିଧା କମନରୁମ ଆଡେ଼ ଚାଲିଲା .। କମନରୁମ ପୂରା ଫାଙ୍କା ଥାଏ । ହରି ସାରେବି କମନରୁମ ଆଡେ଼ ମାଡ଼ିଗଲେ । ହଠାତ ହରି ସାର ମେଘାକୁ ପଛପଟୁ କୁଣ୍ଢାଇ ଧରି ତାର ୩୨ ସାଇଜ ଦୁଧକୁ ମନ୍ଥି ଚାଲିଲେ । ମେଘା ଖାଲି ଓଃ…ଆଃ…ଓଃ..ଆଃ…. ହେଉଥାଏ । ହେଲେ ବେଶୀ ସମୟ ଚିପାଚିପି ହୋଇ ପାରିଲାନି । କାଳେ କିଏ ଦେଖିଦେବ ବୋଲି ଦୁହେଁ ବାଟ କାଟି ପଳାଇଲେ ।

ସେଦିନ ରାତିରେ ହରି ସାର କି ମେଘା କେହି ଶୋଇ ପାରୁନଥା’ନ୍ତି । ହରି ସାରଙ୍କ କଥା ଭାବି ମେଘା ତା ବିଆ ବାଳ ସାଉଁଳିବା ସହ ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାକୁ ଘସିଘସି ଗରମ ପାଣି ବାହାର କରିଦେଲା । ସେପଟେ ହରି ସାର ତାଙ୍କର ଲମ୍ବା ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଧରି ମେଘା ମେଘା ମେଘା କହି କଟକ ପୁରୀ କରୁଥା’ନ୍ତି । ଏମିତି ଦିଦିନ ଗଲା । ରାତି ହେଲେ ମେଘା ସାରଙ୍କ କଥା ଆଉ ସାର ମେଘା କଥା ଭାବି କାମ ଭୋକରେ ଆଉଟୁପାଉଟୁ ହେଉଥା’ନ୍ତି । ହେଲେ ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଦିହିଁଙ୍କ ମନସ୍କାମନା ପୂରଣ ହେବବୋଲି କେବେ ଭାବିନଥିଲେ । ସେଦିନ ଥାଏ ରବିବାର । ଗଣେଶ ବିସର୍ଜନ ହେବେ ।

ହରି ସାରଙ୍କୁ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇ ଆଉ ସବୁ ସାର ଛୁଟିରେ ରହି ଯାଇଥିଲେ । ବିସର୍ଜନ ପାଇଁ ମାତ୍ର ଆଠ ଦଶୁଟା ବାଳୁଙ୍ଗା ଟୋକା ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଆଠ ଦଶଟା ଝିଅ ବି ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଗଣେଶ ମେଢ଼ କାନ୍ଧେଇ ପିଲାମାନେ ପୋଖରୀ ଆଡେ଼ ଚାଲିଲେ । ହେଲେ ମେଘାକୁ ଅଟକାଇଦେଲେ ହରି ସାର । କହିଲେ ଆରେ ତୁ କୁଆଡେ଼ ଯାଉଛୁ । ଏ ଘର ଓଳାଓଳି କିଏ କରିବ ? ମେଘା ବୁଝି ପାରୁଥିଲା ସାରଙ୍କ ଇସାରା । ପାଖରେ ଥାଏ ହେଡ଼ମାଷ୍ଟରଙ୍କ କ୍ୱାର୍ଟର । ହରି ସାରଙ୍କୁ ହେଡ଼ସାର ଚାବି ଦେଇକି ଯାଇଥା’ନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ବିସର୍ଜନ ସାରି ଫେରିବାକୁ ଘଂଟାଏ ଖଣ୍ଡେ ଲାଗିବ । ଏଇ ମଉକାରେ ମେଘାକୁ ଗେହିଁବା ପାଇଁ ହରି ସାର ପୂରା ପ୍ଲାନିଂ କରିଥା’ନ୍ତି ।

ହେଡ଼ସାରଙ୍କ କ୍ୱାର୍ଟରରେ ପଶି ହରି ସାର ବାହାର ପଟୁ ଖିଡ଼କି ଦେଇଦେଲେ । ଭିତରେ ଥାଆନ୍ତି ସେ ଆଉ ମେଘା । ହଠାତ୍ ମେଘାକୁ ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଭିଡ଼ିନେଲେ । ମେଘାର ବାଳ ସାଉଁଳାଇ ଗେଲ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ମେଘାର ସ୍କୁଲ ଡ୍ରେସ ଭିତରେ ହାତ ଗଳାଇ ତାର ନରମ ନରମ ଥଲଥଲ ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକୁ ଚିପି ଚାଲିଲେ ହରି ସାର । ମେଘା ଦେହ ବି ଗରମ ହୋଇ ଯାଉଥାଏ । ଆଉ ସେ ଖାଲି ଆଃ..ଆଃ… କହି ଚିତ୍କାର କରୁଥାଏ । ହଠାତ୍ ହରି ସାର ମେଘାର ପ୍ୟାଂଟ ଖସାଇ ଦେଇ ଚଡ଼ି ତଳକୁ କରିଦେଲେ । ମେଘାର ଗୋରାଗୋରା ବିଆରେ ବୁଦାବୁଦା ବାଳ । ବୁଦାବୁଦା ବାଳ ଉପରେ ହରି ସାର ସାଉଁଳୁଥିବାବେଳେ ମେଘାର ଖାଲି ଗରମ ନିଃଶ୍ୱାସ ବାହାରୁଥାଏ । ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ପୁରୁଷଟେ ତା ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାରେ ହାତ ମାରିବାର ସୁଖ ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ ମେଘା ।

ମେଘା ଦେହରେ ଶିହରଣ ଖେଳି ଯାଉଥାଏ । କିଛି କହୁନଥିଲେ ବି ପ୍ରଥମ ବିଆ ଘର୍ଷଣର ମଜା ନେଉଥାଏ ସେ । ଏପଟେ ହରିସାରଙ୍କ ପ୍ୟାଂଟ ଉପରଟା ଉଚ୍ଚା ହୋଇଯାଇଥାଏ । ମେଘା ବି ସାରଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବାରେ ଲାଗିଲା । ସାରଙ୍କ ପ୍ୟାଂଟ ଚେନ ଖୋଲି ଚଡ଼ି ଭିତରୁ ବାହାର କରିଆଣିଲା ସାତ ଇଂଚିଆ ଲମ୍ବା ମୋଟା ବାଣ୍ଡଟାକୁ । ବାଣ୍ଡଟାକୁ ଧରି ସେ ହାତରେ ଖେଳି ଚାଲିଲା । ହରି ସାର ମେଘାକୁ ତଳେ ଶୁଆଇଦେଇ ତା ବିଆ ଭିତରେ ମୁହଁ ପୂରାଇ ଚୁଷି ଚାଲିଲେ । ଜିଭରେ ତା ବିଆ ପାଖୁଡ଼ାକୁ ସଲସଲ କରୁଥିବାବେଳେ ମେଘାର ସିକôାର ତାଙ୍କର କାମନାକୁ ଆହୁରି ଦୁଇଗୁଣିତ କରିଦେଉଥିଲା । ନୂଆ ବିଆ, ଛୋଟ ପିଲାଟା । ଏତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡ କ’ଣ ସେ ନେଇପାରିବ । କାଳେ କ’ଣ ହେଇଯିବ ଏଇ ଚିନ୍ତା ଘାରୁଥିଲା ।

ମେଘା ବିଆରେ ବାଣ୍ଡଟା ପୂରାଇ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବାକୁ ମନ ହେଉଥିଲେବି ମନରେ ଡର ପଶି ଯାଇଥିଲା । ହେଲେ ହରି ସାର ଯେତେବେଳେ ମେଘା ବିଆରେ ମଝି ଆଙ୍ଗୁଠିଟା ପୂରାଇ ଦେଲେ ସେଇଟା ପଚକିନା ପଶିଗଲା । ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇ ମେଘାକୁ ପଚାରିଲେ ମେଘା ତୋର କ’ଣ ଢ଼ିଲା ହେଇ ଯାଇଛି । ସେ କହିଲା ସାର ଆପଣଙ୍କ କଥା ଭାବିଭାବି ସବୁଦିନ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାରୁଛି । ତିନିଟା ଆଙ୍ଗୁଠି ପଶି ଯାଉଛି । ହରି ସାରଙ୍କ ମନରେ ଥିବା ଡର କୁଆଡେ଼ ଉଭାଇ ଗଲେ । ନିଜ ବାଣ୍ଡକୁ ସଳଖି ଆଉ ଡେରିନକରି ସେ ମେଘା ବିଆରେ ଢ଼ୁକେଇ ଦେଲେ । ଏତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡଟା ମେଘା ବିଆରେ ସଟ କିନା ପଶିଗଲା । ସାର ଷ୍ଟ୍ରୋକ ପରେ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ନାଦି ଚାଲିଥା’ନ୍ତି । ଆଃ..ଉ…ଏଁ ମା…ଆଃ…ଉଃ… ଏଁ ମାଁରେ କମ୍ପି ଉଠୁଥାଏ ଘର । ସାର୍ ଆହୁରି ଗିହଁନ୍ତୁ । ଆହୁରି ଜୋରରେ ଗିହଁନ୍ତୁ । ଆପଣଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ଗିହଁଣା ବଢ଼ିଆ ଲାଗୁଛି ବୋଲି କହୁଥାଏ । ହରି ସାର ବି ଆହୁରି ଜୋରରେ ନାଦି ଚାଲିଲେ । ସାର୍ । ନୂଆ ପୋଜରେ କରନ୍ତୁ । ତହୁଁ ହରି ସାର ତାକୁ ଗାଣ୍ଡି ଦେଖାଇବାକୁ କହିଲେ ।

ମେଘା ତା ଗାଣ୍ଡିଟା ହରି ସାରଙ୍କୁ ଆଡ଼କୁ ରଖି ଦେଇଥାଏ । ବିଆରୁ ବୋହୁଥାଏ ଥପଥପ ଗରମ ପାଣି । ପଛପଟୁ ଟାଣିଆଣି ହରି ସାର ତା ବିଆରେ ବାଣ୍ଡଟା ପୂରାଇ ଗୋଟେ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବା ବେଳକୁ ମେଘା ଇଲୋ ବୋଉଲୋ କହି ଚିଲାଇ ପକାଇଲା । ୭ ଇଂଚିଆ ମୋଟା ବାଣ୍ଡ, ପୁଣି ପଛୁଆ ଗିହାଁର ହଙ୍କା ପାହାର, ମେଘା କୁଆଡେ଼ ସମ୍ଭାଳିଥା’ନ୍ତା । ତଥାପିବି ହରିସାର ତିନି ଚାରିଟା ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରିବା ପରେ ମେଘା କହିଲା ସାର , ସେତିକି ଥାଉ, ମୋ ବିଆ ଫାଟିଯିବ ।