ମୋ ଗପର ପାଠିକା ହେଲା ମୋ ବାଣ୍ଡର ନାୟିକା - ୨ (Mo Gapara Pathika Hela Mo Bandara Nayika – 2)

Life ସରିଯିବା ଆଗରୁ

ଏହିପରି ମନରେ ଉଠୁଥିବା ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରପାଆନ୍ତୁ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ କ୍ଲିକ୍ ରେ ତେବେ ଡ଼େରି କାହିକି ଏବେ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ଭବିଷ୍ୟ ଆପ୍

DOWNLOAD NOW

ଏଇ ଅଧ୍ୟାୟର ପ୍ରଥମ ଭାଗର Mo Gapara Pathika Hela Mo Bandara Nayika – 1 ଅପୂର୍ବ ସଫଳତା ପରେ ଦ୍ବିତୀୟ ଭାଗକୁ ପ୍ରିୟ ଗିହାକାର ଆଉ ଗେହିକାର ମାନଙ୍କୁ ଗିହାକାର ମାନବର ଉତ୍ତେଜନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଭିନନ୍ଦନ । ଜଣେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୌବନା ଅପୂର୍ବ ସୁନ୍ଦରୀ ରମଣୀର ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ଯୌବନକୁ କେବଳ ମୋବାଇଲର ଫଟୋଚିତ୍ରରେ ଦେଖି ଦେଖି ମୋ କାମୁକ ମନକୁ ଆଉ ଲଗାମ ଲଗେଇ ହେଉ ନ ଥାଏ । ତାର ନଗ୍ନ ଯୌବନର କାମୋତ୍ତେଜନା ସାଙ୍ଗକୁ ଫୋନ୍ ଫୋନରେ ରୋଲ୍ ପ୍ଲେ ସତେ ଯେମିତି ମତେ ତା ନିକଟରୁ ନିକଟତର କରି ନେଉଥାଏ ।

ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ ରାତ୍ରିର ଶୂନ୍ୟତାରେ ସେ ଯେତେବେଳେ ମୋବାଇଲ କ୍ୟାମେରା ଆଗରେ ନିଜ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ଯୌବନକୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରିବାରେ ଲାଗେ, ତାହା ଦେଖି ମୋ କାମୁକ ଯୌବନ ଉତ୍ତେଜନାରେ ଥରିଉଠେ । ଛାତି ଧଡ ଧଡ଼ ହୋଇ ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନ ବଢିଯାଏ । ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୌବନା କୁଆଁରୀ କନ୍ୟା ଦେହର କୋମଳ ଛାତିରେ ସେଇ ବୃହଦକାୟ ମାଂସାଳ ଅବୟବ ଦେଖି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହୁଏ ନି ।

କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତ ଅଜଗର ପରି ବାଣ୍ଡଟା ଫନଫନେଇ ଉଠେ । ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଏଇ ମୋବାଇଲ ସ୍କ୍ରିନ୍ ଭିତରୁ ସେଇଟାକୁ ବାହାର କରି ଦଳି ଚକଟି ଖାଇ ଯିବାକୁ । ସତରେ କି ମସ୍ତ୍ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଲାଗୁଥାଏ ତା ନଗ୍ନ ଯୌବନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ! ମୁଁ ଏକଦମ୍ ପାଗଳ ହୋଇ ଉଠେଁ । ଆଉ ଉତ୍ତେଜନାରେ ଅଧୈର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ସେଇ ମୋବାଇଲ ସ୍କ୍ରିନ୍ ଆଗକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଦେଖାଇ ପାଗଳ ପରି ବାଣ୍ଡ ହଲାଇ ହଲାଇ ସବୁ ବୀର୍ଯ୍ୟ ମୋ ମୋବାଇଲ ଉପରେ ହିଁ ଢାଳିଦିଏଁ । ଯାହା ଦେଖି ସିଏ ବି ଉନ୍ମାଦନାରେ ଥରି ଉଠି ନିଜେ ନିଜ ଦୁଧକୁ ଦଳି ପକାଇ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଳି ପୁରାଇ ଖଚାଖଚ୍ ଖଚାଖଚ୍ ଗେଞ୍ଜି ହୁଏ ।

ଏମିତି ଦୂରେ ଦୂରେ ଥାଇ ପରସ୍ପରକୁ ପାଖରେ ପାଇବା ଲାଳସାରେ ଚାଲେ କିଛିଦିନ ଫୋନ୍ ସେକ୍ସ । ସେ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ବିଭିନ୍ନ ପରିସ୍ଥିତି ଆଉ ଚରିତ୍ର ନେଇ ମୋ ଆଗରେ ଗେହିଁ ହେବାର ଅଭିନୟ କରେ ଆଉ ସେଇ ଅନୁଭୁତିକୁ ସତ ଭାବି ଗପରେ ଲେଖି ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରେ । ମାତ୍ର ମୁଁ ତାକୁ ପାଖରେ ପାଇବାକୁ ବ୍ୟଗ୍ର ହୋଇଉଠେଁ ।

ଏମିତି ଦୂରେ ଦୂରେ ଥାଇ କେବଳ ଅଭିନୟକୁ କଳ୍ପନା କରି କାହାଣୀ ଲେଖିବା ସମ୍ଭବ ହେଇପାରୁ ନାହିଁ ବୋଲି କହି ଥରେ ହେଲେ ପାଖରୁ ତା ଯୌବନକୁ ସ୍ପର୍ଶ କଲେ ଭଲରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିହେବ ବୋଲି କହେଁ ସେ କିନ୍ତୁ ମନା କରେ ଆଉ କାହାଣୀ ଲେଖା ଅଧାରେ ରହିଯାଏ । ଏମିତି ମାସ ପରେ ମାସ ଗଡିଯାଏ, ନା ମୁଁ କାହାଣୀ ଲେଖିପାରେଁ ନା ସେ ମୋ ସହିତ ଭେଟ ହେବାକୁ ରାଜିହୁଏ ।

ଏମିତି ଥରେ ରାତିରେ ଦୁହେଁ ନଙ୍ଗଳା ନଙ୍ଗଳା ହୋଇ ନିଜ ନିଜ ଚରିତ୍ରରେ ମସଗୁଲ ରହିଲାବେଳେ ସେ ବିଳବିଳେଇ ଉଠିଲା । ମୁଁ ଯେ ତା ପାଇଁ ଅଜଣା ଅଚିହ୍ନା ହେଲେ ବି ସେ ତା ସବୁ ରୂପ ଯୌବନକୁ ଖୋଲି ଦେଖେଇଲା ପରେ ବି କାହାଣୀଟା ଲେଖୁ ନ ଥିବାରୁ ଅଭିମାନ କଲା । ଆଉ ମୁଁ ବି ତାକୁ ବୁଝାଇ କହିଲି, “ଦେଖ ଆୟେଶା, କାମନା ଆଉ କଳ୍ପନା ଗୋଟେ ପଟେ ଆଉ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଅନୁଭୂତି ଅନ୍ୟପଟେ ।

ସମୁଦ୍ର ନ ଦେଖି ତାକୁ ଶୁଣି କିମ୍ବା ତା ଚିତ୍ର ଦେଖି ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ ପାଠକ ମହଲରେ ଯେତିକି ଗ୍ରହଣୀୟ ହେବ ସମୁଦ୍ର କୂଳକୁ ଯାଇ ତା ଦିଗ୍ ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ବିଶାଳତାକୁ ସ୍ୱ ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିବା ସହ ତାର ଗର୍ଜନକୁ କାନରେ ଶୁଣି ତା ଲବଣାକ୍ତ ଜଳରେ ନିଜକୁ ଭିଜେଇ ତା ବିଷୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ ତାହା ପୂର୍ବାପେକ୍ଷା ଆହୁରି ଆଦୃତ ହୋଇପାରେ । ପ୍ରକୃତ ଅନୁଭୂତି ରୁ ବର୍ଣ୍ଣନା ଯେତିକି ଆକର୍ଷଣୀୟ ଆଉ ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୋଇଥାଏ କଳ୍ପିତ କାହାଣୀରେ ସେଇ ମାଦକତା ଦେଇହୁଏ ନାହିଁ ତେଣୁ ମୁଁ ବାସ୍ତବତାକୁ ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରେ, ଯାହା ପାଠକ ମହଲରେ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ହୋଇଥାଏ ।

ହଁ, ମୁଁ ତୁମକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁନି ମୋ ସହ ଶାରୀରିକ ସଂପର୍କ ରଖିବାକୁ କିନ୍ତୁ ଗପ ଲେଖିବାକୁ ତମକୁ ଥରେ ପାଖରୁ ତ ଦେଖିବା ନିହାତି ଦରକାର ନା । ତେବେ ସିନା ତମ ରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ନିଖୁଣ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରିବି ।“ ମୋ କଥା ଶୁଣି ସେ ଟିକିଏ ଗୁମଶୁମ୍ ରହି କହିଲା, “ଠିକ୍ ଅଛି, ତୁମେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଆସ, ମୁଁ ବି ତମକୁ ଥରେ ପାଖରୁ ଦେଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ।“

ତା ମୁହଁରୁ ସମ୍ମତିର ଆଭାସ ପାଇ ମୋ ମନର ଘୋଡାଟା ଲଗାମଛଡା ହୋଇ ଆନନ୍ଦରେ ଆକାଶରେ ଉଡିବାକୁ ଲାଗିଲା । ସତେ ଯେମିତି ମୋ ସପନର ପରୀ ବାହୁ ମେଲେଇ ତା ସ୍ବର୍ଗଭୁବନକୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି । ପରଦିନ ଫଟାଫଟ୍ ବେଗ୍ ପେକ୍ କରି ଛୁଟିଲି ଭୁବନେଶ୍ୱର । ସେ କହିଲା, “ଆମ ଘରେ ତ ସେମିତି କେହି ମରଦ ପିଲା ନାହାନ୍ତି, ତେଣୁ ଘରକୁ ଆସିଲେ ପ୍ରୋବ୍ଲେମ୍ ହେବ, ତମେ ସୁବିଧା ଦେଖି କୋଉ ହୋଟେଲରେ ରହିଥାଅ, ସଂଧ୍ୟାରେ ତମ ସହିତ ଭେଟ ହେଉଛି ।“

ସଂଧ୍ୟା ପ୍ରାୟ ସାଢ଼େ ଛଅଟା ବେଳକୁ ସେ ମତେ ପାଖ ମଧୁସୂଦନ ପାର୍କ କୁ ଡାକିଲା । ସପନର ପରୀକୁ ପାଖରୁ ଥରେ ଆଖି ପୁରେଇ ଦେଖିବା ଲାଳସାରେ ତା କଲ୍ ପାଇବା ମାତ୍ରେ ଧାଇଁ ଗଲି ସେଠାକୁ । ବୋଧହୁଏ ମୁଁ ଆଡଭାନ୍ସ ଥିଲି । ତେଣୁ ପାଖ ଘାସ ଗାଲିଚା ଉପରେ ବସି ଟିକେ ଅପେକ୍ଷା କଲି । ବେଶୀ ତ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡିଲାନି, ତଥାପି ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ସକେଣ୍ଡ ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଯୁଗ ପରି ଲାଗି ଯାଉଥିଲା ।

ଆଉ କିଛି ସମୟ ପରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଘଟାଇ ଗେଟ୍ ସାମ୍ନାରୁ ତାକୁ ଦେଖି ମୋ ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନଟା ବଢିବାରେ ଲାଗିଲା । ଦେହଟା ଥରିଉଠି ଛାତି ଧଡଧଡେଇ ଗଲା । ଏପଟେ ସେପଟେ ଅନେଇଁ ଅନେଇଁ ଧୀର ମନ୍ଥର ଗତିରେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢି ଆସୁଥିଲା ମୋ ମାନସୀ ନାୟିକା ।  ସଂଧ୍ୟା ସମୟର ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରେ ବି ତା ହାବ ଭାବ ଆଉ ଶାରୀରିକ ଗଠନରୁ ମୁଁ ତାକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଚିହ୍ନିଗଲି । ୟେ କଣ ତା ସହ ଆଉଜଣେ କିଏ ଯେ ?

ଏମିତିରେ ତ ପାର୍କ ଭିତରକୁ ଆସୁ ଆସୁ ମୁଁ କେଉଁଠି ଅଛି ବୋଲି ଫୋନ୍ ରେ ପଚାରି ପଚାରି ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଲା । ପାର୍କ ଲାଇଟ୍ ର ମିଞ୍ଜିମିଞ୍ଜି ଆଲୁଅରେ ତାକୁ ମୋ ଆଖିଆଗରେ ଦେଖି ନିଜକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରିଲିନି । ଅତ୍ୟାଧୁନିକତାପୂର୍ଣ୍ଣ ସହରୀ ଚାକଚକ୍ୟ ସହ ସିନେମା ଜଗତର ଆଗଧାଡିର ହିରୋଇନ୍ ପରି ତା ଗୋରା ତକତକ ଚିକ୍କଣ ଚେହେରା ।

ସାଧାସିଧା ହେଲେ ବି ଗୋଲାପୀ ରଙ୍ଗର ଏକଦମ୍ ଟାଇଟ୍ କୁର୍ତ୍ତୀ ଉପରୁ ତା ଛାତିର ଉନ୍ମତ୍ତ ଉଦ୍ଧତ ବକ୍ଷୋଜ ଦ୍ୱୟ ସାମ୍ନାପଟକୁ ଯେମିତି ଫୁଲିକି ପିଚିକି ପଡୁଥାଆନ୍ତି ମୁଁ ମୋ ଖାଲି ଆଖିକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାରୁ ନଥାଏଁ । ବାପ୍ ରେ, ମୋବାଇଲ ଭିତରୁ ଯେତିକି ଆକର୍ଷଣୀୟ ଲାଗୁଥାଏ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆଖି ସାମ୍ନାରୁ ତ ତାହା ଅନେକ ଗୁଣ ବଡ଼, ଉଦ୍ଧତ ଆଉ ସୁଢୋଲ । ତା ଦେହକୁ ଜାଣି ତାକୁ ଆକର୍ଷଣୀୟ କରିବାକୁ ଉପରବାଲା ବୋଧହୁଏ ସେଇଟାକୁ ଅଧିକ ସମୟ ନେଇ ତିଆରି କରିଛି, ଅତି ଫୁରୁସତରେ ।

ସେମିତି ତଳରେ ଧଳା ରଙ୍ଗର ଟାଇଟ୍ ଲେଗିନ୍ସ୍ ଟା ବି ତା ସରୁ ଅଣ୍ଟାରୁ ହଠାତ୍ ପଛପଟକୁ ଫୁଟବଲ୍ ଫୁଟବଲ୍ ପରି ପିଛିଲି ପଡୁଥିବା ଗାଣ୍ଡି ଯୋଡାକୁ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବରେ ଫୁଲାଇ ଦେଇଛି । ଯାହା ତା ଅଣ୍ଟାତଳୁ କୁର୍ତ୍ତୀର ଫାଙ୍କ ଭିତରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖାଯାଉଛି । ଜଙ୍ଘ ଦୁଇଟା ବି ମସ୍ତ୍ ପୁରିଲା ପୁରିଲା ଆଉ ମାଂସାଳ ତାହା ତା ଟାଇଟ୍ ଲେଗିନ୍ସ୍ ରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ବାରି ହେଉଥାଏ । ଯେତେ ଯାହା ହେଲେ ସ୍ମାର୍ଟ ସିଟିର ସ୍ମାର୍ଟ ଟୋକି ।

ଜୀବନରେ ପ୍ରଥମଥର  ଭୁବନେଶ୍ୱର ସହରର ଗୋଟିଏ ଅତ୍ୟାଧୁନିକା ହଟ୍ ଆଉ ସେକ୍ସି ଝିଅସହ ଭେଟହୋଇ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭାବାବେଗରେ ମୋ ତନୁମନ ଶୀହରୀ ଉଠୁଥାଏ ।  ମୁଁ ଛିଡାହୋଇ ଅଭିବାଦନ ଜଣାଇଲି । ସେ ମୋ ଆଡକୁ ହାତ ବଢାଇ ହେଲୋ କହିଲା । ଆଃ…… କି କୋମଳ ତା କଅଁଳ ହାତର ନରମ ସ୍ପର୍ଶ ! ଛୁଉଁ ଛୁଉଁ ମୋ ଦେହସାରା 440 ଭୋଲଟେଜର କରେଣ୍ଟ ଖେଳିଗଲା ପରି ଅନୁଭୂତ ହେଲା ।

ଛାତିଟା ଆହୁରି ବେଗରେ ଧଡଧଡେଇ ତାକୁ ମୋ ନିଜ ଛାତି ଉପରକୁ ଟାଣି ଆଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥାଏ । ତେଣୁ ତା ନରମ ସୁକୁମୋଳ ହାତକୁ ବି ଛାଡିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉ ନ ଥାଏ । ସେ ଅନେଇଁ ଥାଏ ମତେ ଆଉ ମୁଁ ତାକୁ । ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ସେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହୋଇ ତା ସହ ଆସିଥିବା ଝିଅସହ ପରିଚୟ କରାଇ କହିଲା, “Meet My Sis Pratyasha.” ମୁଁ ତା ଭଉଣୀ ସହ ହାତ ମିଳେଇଲି ।

ବାପ୍ ରେ….. ମୁଁ ତ ଆୟେଶାର ରୂପୌବନରେ ବିଭୋର ହୋଇ ୟାକୁ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି । ଓଃ ଗଡ୍ ୟେ ତ ବେଶପୋଷାକରେ ତା ଭଉଣୀଠୁ ବି ଦି ପାଦ ଆଗରେ । ଆୟେଶାଠୁ ବୟସରେ ତିନିଚାରି ବର୍ଷ ସାନ ବୋଧହୁଏ । ଚେହେରା ପ୍ରାୟ ସମାନ ଲାଗୁଥିଲେ ବି ଶରୀର ସାମାନ୍ୟ ପତଳା । ହଳଦୀ ରଙ୍ଗର Mini Crop Top ସାଙ୍ଗକୁ Tight Low Waist Jeans ରେ ଯେମିତି ଆଇଟମ୍ ଗାର୍ଲ ପରି ଜଣାପଡୁଥାଏ ।

ତାର ସେଇ ହଟ୍ ଆଉ ସେକ୍ସି ଡ୍ରେସରେ ଛାତିଟା ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ଉଚ୍ଚ, ଆକର୍ଷଣୀୟ ଆଉ ସୁଢୋଲ ଲାଗୁଥାଏ । ଯାହା ଉପରୁ ତା ଉନ୍ମତ୍ତ ସ୍ତନର ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଛାତି ଉପରକୁ ପିଚିକି ପଡିଲା ପରି ବାହାରି ପଡିଥାଏ । ଠିକ୍ ସେମିତି ପେଟ ମଧ୍ୟ ପୁରା ଫାଙ୍କା । ଶ୍ୱେତ ଗୋରା ବର୍ଣ୍ଣର ସରୁ ଅଣ୍ଟା ଉପରକୁ ନାଭି ଗର୍ତ୍ତଟା ଏକଦମ୍ ମନଲୋଭା । ତା ଠୁ କାମୋତ୍ତେଜକ ଲାଗୁଥାଏ ତା ସର୍ଟ୍ ଜିନ୍ସ୍ ।

ଯାହା  କେବଳ ତା ପୃଥୁଳକାୟ ଗାଣ୍ଡି ଦୁଇଟାକୁ ବି ଠିକ୍ ଭାବରେ ଢାଙ୍କିବାକୁ ଅସମର୍ଥ ହେଉଥାଏ । ଆଉ ସେଇ ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ଗୋରା ଗୋରା ନଗ୍ନ ମାଂସାଳ ଜଙ୍ଘ ଦୁଇଟିର କଥା କଣ କହିବି ? ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି ଏ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ସାଥିରେ କିଛି ସମୟ ରହିଲେ କିଛି ନହେଇକି ବି ତାଙ୍କର ଏସବୁ ଦେଖି ଦେଖି ମୋର ନିଗିଡି ପଡିବ ।

ମୋର ଏମିତି ସେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କୁ ଲୋଭିଲା ଆଖିରେ ଅନେଇଁ ରହିଥିବାର ଦେଖି ବୋଧହୁଏ ତା ଭଉଣୀ ତାକୁ ସନ୍ଦେହ ଚାହାଣୀରେ ଦେଖିଲା ତେଣୁ ସେ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ମତେ ତା କଲେଜ ସାଙ୍ଗ ବୋଲି ପରିଚୟ ଦେଇ ଗୋଟିଏ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ କାମରେ ହେଲ୍ପ୍ ମାଗିବାକୁ ମତେ ଏଇ ପାର୍କକୁ ଡାକିଥିବାର କହିଲା । ଏମିତି ତିନିଜଣ ମିଶି ଗୋଟିଏ ସାମାନ୍ୟ ଅନ୍ଧାରୁଆ ଜାଗାକୁ ଯାଇ ଗପସପ ହେଲୁ ।

ମୋଠୁ ଟିକିଏ ଛଡେଇ ହେଇ ଆୟେଶା, ତା ପାଖରେ ତା ଭଉଣୀ ପ୍ରତ୍ୟାଶା । ଆୟେଶା କଣ କଣ ଯେ ଅନେକ କିଛି କହି ଯାଉଥାଏ ମାତ୍ର ମୁଁ ତା ପରି ହଟ୍, ସେକ୍ସି ଫିଗର୍ ବାଲି ଅତ୍ୟାଧୁନିକା ଝିଅର ଉଦ୍ଧତ ଯୌବନକୁ କେମିତି ଥରେ ହେଲେ ଉପଭୋଗ କଲେ ମୋ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ ହୋଇ ଯାଆନ୍ତା ବୋଲି ଚିନ୍ତା କରୁଥାଏଁ ଆଉ ତାର ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ଭାବେ ଖାଲି ହଁ ହଁ ୟେସ୍ ୟେସ୍ କହି ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରୁଥାଏଁ ।

କିଛି ସମୟ ଏମିତି ଗପସପ ହେଲାପରେ ତା ଭଉଣୀ ଆଇସକ୍ରିମ ଆଣିବାକୁ ଉଠିଗଲା । ଜନଗହଳି ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାର୍କ ହେଲେ ବି, ଝଙ୍କାଳିଆ ବୁଦାମୁଳର ଅନ୍ଧାରରେ ଆମେ ବସି ଥିବାରୁ ତା ରସିଲା ଯୌବନର ମାଦକତାରେ ମୁଁ ବିଭୋର ହେଇ ସାମାନ୍ୟତମ ସୁଯୋଗ ବି ହାତଛଡା କରିବାକୁ ଚାହୁଁ ନ ଥିଲି । ତେଣୁ ତା ଭଉଣୀ ଯାଉ ଯାଉ ମୁଁ ତା ହାତ ପାପୁଲିରେ ମୋ ହାତ ପାପୁଲି ରଖିଦେଲି । ହଠାତ୍ ଲାଇନ୍ କଟିଗଲା ପରି ତା ମୁହଁରୁ ବି କଥାବାର୍ତ୍ତା ବନ୍ଦ ।

ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ତାର ବି ନିଃଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ୱ।ସର ବେଗ ବଢିଯାଇ ଦେହ ଥରି ଉଠିଲା । ମୁହଁର ଖର ନିଃଶ୍ବାସ ରେ ସଁଅଁସଁଅଁ ହେଇ ତା ଛାତିଟା ବି ଉପର ତଳ ହେଇ ଦୋହଲିବାରେ ଲାଗିଲା । ଆଉ ତାକୁ ଏମିତି ମାଦକ ନିଶାରେ ମୁଁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଥିବାରୁ ମୋ ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନ ବି ବଢି ବଢି ଚାଲିଲା । ସେଇ ଅନ୍ଧାରର ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରେ ବି ତା ଉତ୍ତଙ୍ଗ ଯୌବନର କମ୍ପନ ଦେଖି ମୋ କାମୁକ ମନଟା Uncontrol ହେଇଗଲା ଆଉ ପର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ମୁଁ ତାକୁ ମୋ କୋଳକୁ ଟାଣି ଆଣିଲି ।

ଆଃ….. ତା ଦେହର ମିଠା ବାସ୍ନାର ମଧୁମୟ ସୁଗନ୍ଧ ସୁରେ ସୁରେ ତା ପୁରିଲା ପୁରିଲା ରସାଳ ଯୌବନଟା ଲାଗିଲା ଯେମିତି ମୁଁ କୋଉ ଟୋକିକୁ ନୁହେଁ ବରଂ ନାନା ଜାତୀର ସୁଗନ୍ଧିତ ଫୁଲରେ ସଜ୍ଜିତ ବିରାଟ ଫୁଲତୋଡାଟିକୁ କୋଳକୁ ନେଇ ଆସିଛି । ତାର ଫୁଲିଲା ଫୁଲିଲା ଗାଣ୍ଡି ଆଉ ପୁରିଲା ପୁରିଲା ଜଙ୍ଘ ମୋ କୋଳରେ ଲଦବଦେଇ ଯିବାରୁ ମୁଁ ତା ଯୌବନ ନିଶାରେ ନିଶାଶକ୍ତ ପରି ଆତ୍ମବିଭୋର ହୋଇ ଉଠିଲି ।

ନିଆଁ କୁଣ୍ଡରେ ଘିଅ ମହଣ ଢାଳି ହେଲା ପରି ମୋ ତନୁବଦନ କାମନିଆଁରେ ଜଳିବାରେ ଲାଗିଲା । ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ସେ ମୋ ପେଣ୍ଟ ଭିତରେ ଜଙ୍ଘ ଉପରୁ ଟାଣି ହୋଇଥିବା ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଏକ ଉତ୍ତେଜନାପୂର୍ଣ୍ଣ ଉଚ୍ଛ୍ବାସ ମୋ କାନ ପାଖରେ ଛାଡି କହିଲେ, “ଓଃ….. ମାନବ…….. ଏଇଟାକି ତମର ସେଇ ଆନାକୋଣ୍ଡା ……?  ବାପ୍ ରେ….. କଣ ହେଇଛି ମ……?”

ଏଥର ମୁଁ ବି ତାର କାମନା ନିଆଁରେ ଉଦ୍ଭାସିତ ହେଇ ସେମିତି ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ଟିକିଏ ଚୁମୁଡି ଦେଇ ତା ବେକରେ ମୁହଁ ଲଗାଇ କହିଲି, “ୟେସ୍….. ଦେଖୁଛ ତ, ତମକୁ ପାଖରେ ପାଇକି ବି ତାକୁ କିଛି କରେଇ ଦେଉ ନ ଥିବାରୁ ଭିତରେ ଭିତରେ କେମିତି ଛଟପଟେଇ ଉଠି ବାହାରକୁ ବାହାରିବାକୁ କଲବଲ ହେଉଛି ।“ ଏହା କହି ମୁଁ ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ଚିପି ବେକତଳେ ଗୋଟିଏ ଶିହରଣଭରା ସରୁ ଚୁମ୍ବନ ବସେଇ ଦେଲି ।

କଣ ହେଲା କେଜାଣି ମୋର ଏମିତି କଥା ଶୁଣି ସେ ହଠାତ୍ ଉଠିପଡ଼ି କହିଲେ, “ଧେତ୍ Naughty…… ଦେଖୁଛ ତ ଏଠାରେ କେତେ ଲୋକ….. କଣ କହିବେ ?” ମୁଁ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଏତିକି ପାଖରୁ ପାଇ ଆଉ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ । କିଛି ନ ହେଲେ ବି କମ୍ ସେ କମ୍ ତା ଛାତିର ସେଇ ଉନ୍ମତ୍ତ ଉଦ୍ଧତ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ହେଳେ କିଛି ସମୟ ଚିପି ଚିପି ଖେଳିବି ବୋଲି ପୁଣି ତା ହାତ ଧରି କୋଳକୁ ଟାଣି ଆଣିଲି ।

ସେ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବରେ ମୋ କୋଳରେ ପୁଣିଥରେ ବସି ପଡୁ ପଡୁ ତା ବୃହଦକାୟ ମାଂସାଳ ଗାଣ୍ଡିରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଦବିଗଲା । ଯଜ୍ଞ କୁଣ୍ଡରେ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ମନ୍ତ୍ର ସହିତ ଘୃତ ଆହୁତି ରେ ଯେମିତି ହଠାତ୍ ଅଗ୍ନି ଶିଖା ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ହୋଇ ଉଠେ ମୋ ଦେହର କାମୁକ ପୁରୁଷଟା ସେମିତି ଚମକି ଉଠିଲା । ପରକ୍ଷଣରେ ମୋ ହାତଟା ତା ଛାତିରେ । ଇସ୍……… କୁର୍ତ୍ତୀ ଉପରୁ ହେଲେ ବି କି ନରମ ଆଉ ମୁଲାୟମ ସେ ଦୁଇଟାର ସ୍ପର୍ଶ !

ଯେମିତି ମୁଁ ଦୁଇଟି ବଡ଼ ବଡ଼ ଟାଇଟ୍ ହାୱ। ଭରା ବେଲୁନ୍ କୁ ଗୋଟେଇବାକୁ ଚାହିଁ ଅସମର୍ଥ ହେଉଛି । ଇଚ୍ଛା ତ ହେଉଥିଲା ସେ ଦୁଇଟାକୁ ସେମିତି ଦଳିଚକଟି ଖେଳି ଯିବାକୁ କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ତା ଭଉଣୀ ଆସିଯିବାରୁ ସେ ମୋଠୁ ଉଠି ପୂର୍ବସ୍ଥାନକୁ ଚାଲିଗଲା । ଭୋକିଲା ବାଘ ମୁହଁରୁ କିଏ ଶିକାର ଛଡେଇ ନେଲା ପରି ମୋ କାମୁକ ପୁରୁଷଟା ଯେମିତି ହିଂସ୍ର ହୋଇଉଠୁଥିଲା ସେପଟେ ସିଏ ବି କାମ ବାସନାରେ କମ୍ପି ଉଠୁଥିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ।

ଏତିକିବେଳେ ତା ଭଉଣୀ ଗୋଟିଏ ତାକୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ମତେ ଆଇସକ୍ରିମ ବଢେଇଦେଇ କହିଲା, “କଥା ସରିଲା ତ, ଏବେ ଘରକୁ ଯିବା !” ତା କଥା ଶୁଣି ଲାଗିଲା ଯେମିତି କିଏ ହଠାତ୍ ମୋଠୁ ମତେ ଛଡେଇ ନେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ମୁଁ ଭାବି ପାରୁ ନ ଥାଏଁ କଣ କରିବି ବା କଣ କହିବି । କେବଳ କିଂକର୍ତ୍ତ୍ୟବିମୁଢ ଭାବରେ ଅନେଇଁ ରହିଥାଏ ସେ ଦୁଇ ଜଣକୁ ଆଉ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେ ଦୁହେଁ ମତେ ବାଏ କହି ଉଠି ଚାଲିଯିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।

ମୁଁ ବି ଆଉ କିଛି ନ ଭାବି ଉଠି ତାଙ୍କ ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଲି । ସେ ପଛକୁ ଓଲଟି ଓଲଟି ମତୁଆଲା ଚାହାଣୀରେ ଅନେଇଁ ଖତେଇ ହେଲା ପରି କହିଲା, “ଏଥର ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ଟା Complete ହେବ ତ ?” ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଆଉ କିଛି କହିବା ଆଗରୁ ସେମାନେ ମୋ ଆଖି ଆଗରେ ହାତକୁ ହଲାଇ ପୁଣିଥରେ ବାଏ କହି ବୁଲିପଡିଲେ ଆଉ ତାଙ୍କର ସରୁ ସରୁ ଅଣ୍ଟାକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ ବଡ଼ ବଡ଼ ଗାଣ୍ଡିକୁ ନଚେଇ ନଚେଇ ଏମିତି ଚାଲିଗଲେ ଯେ ମୁଁ ଖାଲି ସେଇଟାକୁ ଦେଖି ଦେଖି ଆଁ କରି ରହିଗଲି । ହାତରେ ଧରିଥିବା ଆଇସକ୍ରିମ ଟା ତରଳି ତରଳି ତଳେ ଥପ୍ ଥପ୍ ହୋଇ ଗଡି ପଡୁଥାଏ ଯେମିତି ତାଙ୍କ ମାଂସାଳ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଦେଖି ବାଣ୍ଡରୁ ବୀର୍ଯ୍ୟ  ନିଗିଡି ପଡୁଛି ।

…..ସେଇ ପାର୍କରେ ଦୁଇ ଦୁଇଟା ଉଗ୍ର ଆଧୁନିକତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପସୀ ଯୁବତୀଙ୍କୁ ପାଇ ବି କିଛି କରି ନ ପାରି କେବଳ ତାଙ୍କ ହଟ୍ ଆଉ ସେକ୍ସି ଫିଗରକୁ ଦେଖି ମୋ ତନୁମନ କାମ ନିଆଁରେ ଜର୍ଜରିତ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ଭୋକିଲା ବାଘ ମୁହଁରୁ ଶିକାର ଚାଲିଗଲା ପରି ମୁଁ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଡୁଥାଏଁ । ଏତେ କଷ୍ଟରେ ରାଜି କରେଇ ପାଖକୁ ଆଣିଲା ପରେ ବି କିଛି ହୋଇ ପାରିଲା ନାହିଁ ବୋଲି ସେମିତି ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ମନରେ ହୋଟେଲ ରୁମ୍ କୁ ଫେରି ଆସିଲି ।

ବାରମ୍ବାର ସେ ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ଉନ୍ମତ୍ତ ଯୌବନ ଆଉ ଛାତିର ସୁଉଚ୍ଚ ବର୍ତ୍ତୁଳାକାର ଦୁଧ ଆଉ ଫୁଟବଲ୍ ଫୁଟବଲ୍ ପରି ଥଳଥଳେଇ ଉଠୁଥିବା ମାଂସାଳ ଗାଣ୍ଡି ସାଙ୍ଗକୁ ତାଙ୍କ ପୁରିଲା ପୁରିଲା ଜଙ୍ଘର କୋମଳତା, ନରମତା ମୋ ଆଖି ଆଗରେ ନାଚି ଉଠୁଥିଲା । ଯେତେ ପ୍ରକୃତିସ୍ଥ ହେବାକୁ ଚାହିଁଲେ ବି ହୋଇ ପାରୁ ନ ଥିଲି । ବାରମ୍ବାର ମୋ ମାନସ ଚକ୍ଷୁରେ ଆୟେଶାର ପୃଥୁଳକାୟ ସ୍ତନ ଯୁଗଳରେ ମୋ ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ଝଲସି ଉଠି ମୋ ତନୁବଦନକୁ ରୋମାଞ୍ଚିତ କରି ଫକାଉ ଥିଲା ।

ଏମିତି ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ହେଇ ସେଦିନ ରାତିରେ ଆଉ ଖାଇବା ପିଇବାକୁ ବି ଇଚ୍ଛା ହେଲା ନାହିଁ । ରୁମ୍ ଭିତରକୁ ପଶି ନିଜକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଙ୍ଗଳା କରିଦେଲି । ଆଃ……. ବାଣ୍ଡଟା ମୋ କଣ ହେଇ ଯାଉଛି ଯେ……. ପ୍ରତିଶୋଧ ପରାୟଣ ବିଷଧର କାଳ ସର୍ପ ପରି କେବଳ ଉପରକୁ ଉପରକୁ ଫଣା ତୋଳି ଫୁତ୍କାରି ଉଠୁଛି । ତାର ଶିରାପ୍ରଶିରା ସବୁ ଟାଣି ହୋଇ ଆହୁରି ଭୟଙ୍କର ଲାଗୁଛି ।

ମୋ ବାଣ୍ଡର ଏମିତି ଉଗ୍ର ଆଉ ଭୟଙ୍କର ରୂପ ଆଗରୁ କେବେ ଦେଖି ନ ଥିଲି । ବାପ୍ ରେ…… ଆଖି ଆଗରେ ଦୁଇ ଦୁଇଟା ମାଂସାଳ ଧାରି କାମିନୀ କନ୍ଯାକୁ ପାଇ ତାକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରେଇ ଦେଇ ନ ଥିବାରୁ ମୋ ଉପରେ ବି ରାଗି ଉଠୁଛି ବୋଧହୁଏ । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେମିତି ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ବାଥରୁମ ଭିତରକୁ ଗଲି । ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଧରି ଭକାଭକ୍ ଭକାଭକ୍ ରଗଡି ରଗଡି ହେଣ୍ଡଜବ୍ ଦେବାରେ ଲାଗିଲି ।

ଓଃ ମାଇଁ ଗଡ୍…… ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ତ ଏକଦମ୍ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଲୁହା ରଡ୍ ପରି ଆହୁରି ଶକ୍ତ ଆଉ ଟାଣୁଆ ହୋଇ ଉଠୁଛି । ଏମିତି କାମ ବିଭୋର ହେଇ ପ୍ରବଳ ବେଗରେ ରଗଡୁ ରଗଡୁ ତାହା ଏତେ ଗରମ ବି ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ମୋ ପାପୁଲିରେ ଫୋଟକା ପଡିଯିବ । ଇସ୍……… ଖାଲି ଯେ ସେ ବାଣ୍ଡଟା ନୁହେଁ, ବାଣ୍ଡର ଏମିତି ପ୍ରକୋପରେ ମୋ ସାରା ଦେହ ଉତ୍ତେଜନାରେ କମ୍ପି ଉଠୁଥାଏ ।

ଲାଗୁଥାଏ ଯେମିତି ଏଇନେ କାହାକୁ ନ ଗେହିଲେ ବାଣ୍ଡକୁ ଶାନ୍ତ କରି ହେବନି । ହେଲେ କଣ କରିବି ? ଏଇ ଅଜ୍ଞାତ ସହରରେ କାହା ବିଆରେ ନେଇ ୟାକୁ ଭରବି । ଯାହା ଭରସାରେ ତ ଏତେଦୂର ଆସିଥିଲି ସେ ଖାଲି ଗାଣ୍ଡି ହଲାଇ ଚାଲିଗଲା । ଆଃ…….. ମୋ ବାଣ୍ଡ……! ମୋ ବାଣ୍ଡ….! ଆରେ ମୋ ବାଣ୍ ଭାଇନା, ଭକଭକ ଟିକେ ବାନ୍ତି କରିଦେଇ ଶାନ୍ତ ହେଇ ଯାଆରେ……..

ହେଲେ ସିଏ କଣ ପିଲା ହେଇଛି ଯେ ଏମିତି ରଗଡି ରଗଡି ବାନ୍ତିକଲେ ହେଲେ ମାନିବ । ଏମିତିରେ ତ ତାକୁ ଦୈନିକ ଚାରି/ପାଞ୍ଚ ଘଣ୍ଟା ରଗଡି ରଗଡି ଅଭ୍ୟସ୍ତ କରେଇଛି ଶିଘ୍ର ବାନ୍ତି ନ କରିବାକୁ । ଏବେ ଆଉ ବୋଲ ମାନିବ କି ? ଏମିତି ତନୁମନରେ ବିରହର ଜ୍ବାଳା ନେଇ ବାଥରୁମରେ ଛଟପଟେଇ ଉଠୁଥାଏଁ । ତଥାପି ମୋ ବାଣ୍ଡ ମୋ କଥା ଶୁଣୁ ନ ଥାଏ ବରଂ ଆହୁରି ଆହୁରି ଉଗ୍ର ଆଉ ଭୟଙ୍କର ରୂପ ଧାରଣ କରି ମୋ ଦେହମନକୁ ପ୍ରକମ୍ପିତ କରି ମତେ ପାଗଳ ପ୍ରାୟ କରି ଦେଉଥାଏ ।

ଶେଷରେ ଅନନ୍ୟୋପାୟ ହୋଇ ଆୟେଶା କୁ କଲ୍ କଲି । କହିଲି, “ଭିଡିଓ କଲ୍ ଟିକେ ରିସିଭ୍ କରି ମୋ ବାଣ୍ଡର ଅବସ୍ଥା ଦେଖ, ଆଜି ଯେ ତମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ କିଛି ବି କରି ନ ପାରିବାରୁ ସେ ମତେ ରହିବସି ଦେଉନି ।“ ସେ କିନ୍ତୁ ମନା କଲା, କହିଲା ପାଖରେ ଏବେ ଭଉଣୀ ଅଛି, ଯାହା ହବ ରାତିରେ । ଏପଟେ ଯେ ମୋର ବିରହ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅସହ୍ୟ ହୋଇ ଉଠୁଥାଏ । ସେମିତି ଏକା ଏକା ବାଥରୁମ ଭିତରେ ଦୁଇ ହାତରେ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ପିସିବାରେ ଲାଗିଲି ।

ଏମିତି ବ୍ୟଥିତ ମନରେ ବାଣ୍ଡକୁ ରଗଡୁ ରଗଡୁ ଆଠ ଦଶ ମିନିଟ୍ ଭିତରେ ଆୟେଶା ଭିଡିଓ କଲ୍ କଲା ଆଉ ମୋ ବାଣ୍ଡର ଏମିତି ସାଂଘାତିକ ରୂପ ଦେଖି କିଛି ସମୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ରହିଗଲା, ଭୂତ ଦେଖିଲା ପରି । ତା ପରେ ମୁଁ ମୋର ଏମିତି ଅବସ୍ଥାର କାରଣ ଆଉ ତାହା ଯେ ତାଙ୍କୁ ନ ଗେହିଲେ ଶାନ୍ତ ହେବନାହିଁ ବୋଲି କହିଲି । ସେ କିନ୍ତୁ ଭାରି ନଟଖଟି ।

ମୁଁ ଜାଣିଛି, ତା ରୂପ ଯୌବନ ଦେଖାଇ ମତେ ଏମିତି ତଡପେଇବାକୁ ଚାହେଁ, କିନ୍ତୁ ଧରା ଦିଏ ନି । ତେଣୁ ଆଗପରି ଏଥର ବି କହିଲା, “ମୁଁ ବୁଝୁଛି ତମ କାମଜ୍ବାଳାକୁ, ଯାହା ହେବାକଥା ଫୋନରେ ହେବ, ବାସ୍ତବତାକୁ ମୁଁ ବହୁତ ଡରେଁ । ଦେଖୁଛ ତ, ମୋ ପରିବାର କହିଲେ, ପାଖରେ ମୋ ଏଇ ଯବାନ ଭଉଣୀଟା, ଆଉ ବୁଢ଼ୀ ଜେଜେମା । ମୁଁ ଯଦି ତମ ସହ ସେମିତି କିଛି କରେଁ, ସିଏ ମୋଠୁ କଣ ଶିଖିବ ।

ଆଉ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟକୁ ଯଦି କାଳେ କିଛି ଘଟିଯାଏ, ମୁଁ ଆଉ କାହାର ହେବି କି କୁହ । ତେଣୁ ମତେ କ୍ଷମାକର ।“ ମୁଁ ବି ତାକୁ ଆଉ ବାଧ୍ୟ କଲି ନାହିଁ । ଫୋନ୍ କାଟି ସେମିତି ନିଜେ ନିଜେ ମୁଠିମାରି ଚାଲିଲି ଜୋର୍ ଜୋରରେ । ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ସିଏ ପୁଣି କଲ୍ କଲା । ଏବେ ସେ ବାଥରୁମରେ ଥିଲା । କହିଲା, “ଏଇ ତମ ଆଗରେ ନଙ୍ଗଳା ହେଇ ସେକ୍ସ୍ ଚାଟ୍ କରୁଛି, ସେଇଥିରେ କାମ ଚଳେଇ ନିଅ ।

“ ତା ପରେ ମୋବାଇଲ୍ କ୍ୟାମେରା ଆଗରେ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ତାର ସବୁ ଲୁଗାପଟା ଖୋଲିଦେଲା । ବାପ୍ ରେ….. ମୋ ପରି ଆଜି ତା ନଗ୍ନ ଯୌବନଟା ବି ଆଗ ଦିନଠୁ ଆହୁରି ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ଜଣା ପଡୁଥିଲା । ଦୁଧ ଯୋଡ଼ାକ ଏକଦମ୍ ବିଶାଳ ଆକୃତିର ହୋଇ ଆହୁରି ଉଚ୍ଚ ଉଚ୍ଚ ହୋଇ ଉପରକୁ ଟେକି ଟେକି ହୋଇ ଦୋହଲି ଉଠୁଥିଲେ । ଅଗ୍ର ଭାଗର ଚିକ୍କଣ ଚିକ୍କଣ ଭୁଣ୍ଡିମାନେ ବି ଟେଙ୍ଗେଇ କି ମସ୍ତ୍ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଦେଖା ଯାଉଥିଲା ।

ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ସେ ଉପର ମନରେ ସିନା ମନା କରୁଛି ହେଲେ  ଭିତରେ ଭିତରେ ତା ତନୁବଦନରେ ବି କାମନା ଯୁଇଟା ହୁତୁ ହୁତୁ ହୋଇଜଳେଇ ପକଉଥିଲା । ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ଖୋଲୁ ଖୋଲୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଦଳି ପକେଇ ଏକ ଶିହରଣ ଭରା ଉଚ୍ଛ୍ବାସ ଛାଡି କାମାତୁରା ଚାହାଣୀରେ ମତେ ଅନେଇଁ କହିଲା, “ଆଃ….. ମାନବ….. ଆସ…… ଏମିତି ମୋ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ତମ ଦୁଇ ହାତରେ ଧରି ଦଳି ଚକଟି ପକାଅ…… ପୁଣି ସେମିତି ଠିଆ ଠିଆ ନିଜ ନଙ୍ଗଳା ଦେହକୁ ତରଙ୍ଗାୟିତ କରି ଉନ୍ମାଦଗ୍ରସ୍ତା ପରି କହିଲା, “ଉଃ……ଫ୍……. ଖାଲି ଏମିତି ଦଳୁ ଥିବ କି.…. ଇସ୍…… ନିଅ ନା…. ସେମିତି ଚିପି ଚିପି ଭୁଣ୍ଡିମାନଙ୍କୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଇ ଯାଅ……!”

ଏପଟେ ମୁଁ ବି ତାର କାମନା ଜର୍ଜରିତ ନଙ୍ଗଳା ଚାହାଣୀରେ ଆହୁରି ପାଗଳ ପ୍ରାୟ “ଦିଅ ଆୟେଶା, ତମ ଯୌବନର ଗୋଟି ଗୋଟି ଅଙ୍ଗକୁ ମୁଁ ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରିଯାଏଁ……. ଆଃ କି ମସ୍ତ୍ ମୁଲାୟମ ଆଉ ଭରପୁର ଯବାନୀ ଟେ ତମେ ଧରିଛ ଆୟେଶା…. ଦିଅ ତମର ସେଇ ଭରପୁର ଯବାନୀର ଏଇ ଦୁଇ ବର୍ତୁଳାକାର ମାଂସାଳ ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ…… ଆଃ….… କି ମସ୍ତ୍ ଦୁଧ ଗୋ ତମର…… ଉମ୍…… ଆଁ……” ସେପଟରୁ ସିଏ ବି ତା ଦୁଧ ମାନଙ୍କୁ କ୍ୟାମେରା ଆଗକୁ ଟେକି ଟେକି ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୋଇ ଥରଥର କଣ୍ଠରେ କହୁଥାଏ, “ଆଃ…. ଇସ୍…… ଉଃ……ଫ୍….  ସହି ହଉନି ମାନବ……

ମୋ କଅଁଳ ଦୁଧରେ ତମ ଗରମ ଓଠର ସ୍ପର୍ଶ…… ଇସ୍…. ୟେ ପୁଣି କଣ…. ତମ ବାଣ୍ଡଟା ତ ଟାଣିଭିଡି ପୁରା ହାର୍ଡ୍ ହେଇଗଲାଣି………. ବାପ୍ ରେ…… କେତେବଡ଼ ବାଣ୍ଡ ଲୋ ମାଆ…… ଦେଖିକି ଲୋଭ ଲାଗି ଯାଉଛି…… ଦିଅ ନା ତାକୁ ଟିକିଏ…… ଚୁମିଚାଟି ଗେଲ କରିଦିଏଁ…..!” ୟା ପରେ ମୁଁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ କ୍ୟାମେରା ଆଗରେ ଟେକି ରଖେଁ ଆଉ ସିଏ ସେମିତି ଉନ୍ମାଦଗ୍ରସ୍ତା କାମିନୀଟିଏ ଭଳି ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଚୁସିଲା ପରି “ଆଁ…..ଉ….ମ୍…. ଉଁ……ମ୍…… ୟା….ମି..” କହି ଅଙ୍ଗଭଙ୍ଗି କରେ ।

ପରେ ସେ ନିଜ ରସରସିଳା ଲାଳୁଆ ବିଆକୁ ସ୍କ୍ରିନ୍ ଆଗରେ ଦେଖାଇ ସେମିତି ଉଦ୍ଧତା ହୋଇ ବିଳାପ କରେ ଯେ, “ୟାଃ……. ୟେସ୍…. ଉଃ…. ମା…ନ…ବ… ମୋ ବିଆକୁ ସେତିକି ଚାଟ…. ଆଃ……ଇଃ..ସ୍…. I Can’t…… Ufffffhhhhhh…… Fuck Me…… Fuck Me…… Manav…… Fuck Me…… ଆଃ…. ଆଃ…..ୱ।ଓ…. କଣ ବାଣ୍ଡଟେ ହେଇଛି ମ ତମର……. ଇସ୍………. ଆହୁରି ଗିହ…… ଆଉ ଜୋରରେ……. ଆଃ……. ଆଃ……… ମୋ ଦୁଧକୁ ଦଳି ଦଳି ଗିହ ଗୋ…. ଆଃ…. ଇସ୍……”

ଆଖି ଆଗରେ ତା ନଗ୍ନ ଶରୀରର ଏମିତି କାମ ବିଳାପ ସାଙ୍ଗକୁ ଦୀର୍ଘ ସମୟରୁ ମୋ ଉତ୍ତେଜନାର ପ୍ରବଳତା ଆଉ ବେଶୀ ସମୟ ଅଟକି ପାରେ ନି.…. ଆଉ ମୋର ଦେହମୁଣ୍ଡ ଝୁଣିଝାଣି ହେଇ ଭକଭକ ସବୁ ବୀର୍ଯ୍ୟ ସେଇଠି ହିଁ ଗଦେଇ ହୁଏ…… ଆଃ…. ଉଃ…… ହାଏ…. ଶାନ୍ତି…. ଶାନ୍ତି…. ଶାନ୍ତି.……” ଏମିତି ମୁଁ ସେଇ ବାଥରୁମ ଭିତରେ କିଛି ସମୟ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ପଡି ରହିଲା ପରେ ଯେତେବେଳେ ଆଖି ଖୋଲି ଦେଖଁ, ସିଏ ବି ସେମିତି ନଙ୍ଗଳା ହୋଇ ବାଥରୁମ ଚଟାଣରେ ଗଡୁଛି । ବିଆରୁ ତାର ବି ଧଳା ଧଳା ଯୌବନ ରସ ବାହାରି ଗଡି ଯାଉଛି…….

କ୍ରମଶଃ……

Writer- Gihakar Manav

Co-Writer- Gehikar Ayesha