ଅଚାନକ ମିଳିଲା ଗେହିଁବାର ସୁଯୋଗ (Achanak Milila Gehibar Sujog)

Life ସରିଯିବା ଆଗରୁ

ଏହିପରି ମନରେ ଉଠୁଥିବା ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରପାଆନ୍ତୁ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ କ୍ଲିକ୍ ରେ ତେବେ ଡ଼େରି କାହିକି ଏବେ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ଭବିଷ୍ୟ ଆପ୍

DOWNLOAD NOW

ଦିନେ ସ୍କୁଲ ଛୁଟି ସମୟ ର ପ୍ରାୟ ଅଧା ଘଣ୍ଟା ପୂର୍ବରୁ ହଠାତ ଆକାଶ ରେ କଳା ମେଘ ଘୋଟି ଆସିଲା । ଝଡ଼ବର୍ଷା ଆଶଙ୍କା ରେ ଶୀଘ୍ର ଛୁଟି କରି ଦିଆଗଲା ଓ ପିଲାମାନେ ଶୀଘ୍ର ଘରକୁ ଚାଲିଯିବା ପାଇଁ କହି ଆମେ ସବୁ ଶିକ୍ଷକ ମାନେ ତାଲାବନ୍ଦ କରି ଘରକୁ ବାହାରିଲୁ । ମୁଁ  ସ୍କୁଲ ଠାରୁ ୪-୫ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ରହେ । ତରତର ହେଇ ବାହାରି ଗଲି । କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଯୋଗ କୁ ୧ କିଲୋମିଟର ଖଣ୍ଡେ ଯାଇଛି ବହୁତ ଜୋର ରେ ବର୍ଷା ପବନ ମାଡି ଆସିଲା । ଗଛ ଡାଳ ଭାଙ୍ଗି ପଡି ରାସ୍ତା ଜାମ, ଏପଟେ ବର୍ଷା ଏତେ ଜୋର ହେଉଥାଏ ଯେ କିଛି ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ ତା ସାଙ୍ଗକୁ ମୁ ପୁରା ଭିଜି  ଗଲିଣି ।

ଶୀଘ୍ର ଶୀଘ୍ର ବାଇକ କୁ ଅଟକେଇ ଗୋଟେ ଘର ବାରଣ୍ଡା କୁ ଉଠିଗଲି  । ୫ ମିନିଟ ପାଖାପାଖି ସେମିତି ଠିଆ ହେବା ପରେ ସାଇଡ ଘରୁ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ବାହାରି ମୋତେ ନମସ୍କାର ହେଇ କହିଲା ସାର ! ସେଠି କାହିଁ ଠିଆ ହେଇ ଭିଜୁଛନ୍ତି, ଆସନ୍ତୁ ଆମ ଘରକୁ ଆସି ଟିକେ ଶୁଖିଲା ଲୁଗାରେ ପୋଛି ହେଇ ଚା ପିଅନ୍ତୁ, ବର୍ଷା ଛାଡିଲେ ଯିବେ । ମୁଁ ଦେଖିଲି ସେ ଆଉ କେହି ନୁହେଁ, ସେହି ଗାଁ ର ଅଙ୍ଗନବାଡି ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି । ତା ସେଣ୍ଟର ଆମ ସ୍କୁଲ ରେ ଚାଲେ, ତେଣୁ ସବୁ ଦିନ ଦେଖାହୁଏ । ସେଇ ଖାତିର ରେ ସେ ଡାକିଲା । ମୁଁ ବି ପ୍ରତି ନମସ୍କାର ଜଣାଇ, କହିଲି ଆରେ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ତମ ଘର ଏଇଟା ? ପୁଣି କହିଲି, ନାଇଁ ନାଇଁ ମୋ ପାଇଁ କାହିଁକି ପରିଶ୍ରମ କରିବେ, ମୁଁ ଏଇଠି କିଛି ସମୟ ଠିଆ ହେଇ ଯାଉଛି, ବର୍ଷା ଛାଡ଼ିଗଲେ ପଳେଇବି ।

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି କହିଲା — ବର୍ଷା ଛାଡିଲେ ଯିବେ, ହେଲେ ସେତେବେଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭିଜି ଭିଜି ଠିଆ ହେଲେ ଦେହ ଖରାପ ହେବ ଯେ । ଆସନ୍ତୁ ମୋ ଘରେ ଟିକେ ଚା ପିଅନ୍ତୁ, ପରିଶ୍ରମ କଣ ଯେ ? ଚା ଟିକେ କରିବାକୁ ଆପଣ ପରିଶ୍ରମ କହୁଛନ୍ତି । ଆସନ୍ତୁ ଆସନ୍ତୁ , ମୋ କଥା ମାନନ୍ତୁ, ନହେଲେ ବେମାର ପଡି ଯିବେ ।

ମୁଁ ବି ଭାବିଲି ଠିକ କଥା, ବେଶୀ ସମୟ ଭିଜିବା ଅପେକ୍ଷା ଦିଦି ଘରେ ଚା ଟିକେ ପିଇଲେ ଆରାମ ଲାଗିବ । ମୁଁ କହିଲି ହଉ ଦିଦି ତମ କଥା ରହିଲା, ଚା ଟିକେ ପିଇବା । ଏତିକି କହି ମୁଁ ଦିଦି ର ଘର ବାରଣ୍ଡାକୁ ଉଠିଗଲି । ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ଗୋଟେ ଚେୟାର ଆଣି ଦେଲା ଆଉ ଗୋଟେ ଗାମୁଛା । କହିଲା – ନିଅନ୍ତୁ ସାର, ଏଇ ଶୁଖିଲା ଲୁଗା ରେ ମୁଣ୍ଡ ଦେହ ପୋଛି ହୁଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ସେୟା କଲି ଆଉ କିଛି ସମୟ ପରେ ଦିଦି ଚା ଆଣିଲାରୁ ପିଇଲି । ବହୁତ ଆରାମ ଲାଗିଲା ।

କିନ୍ତୁ ଘଣ୍ଟେ ଗଲା, ଦୁଇ ଘଣ୍ଟା ଗଲା ବର୍ଷା ଛାଡିବାର ନାଁ ନେଉନି କି ପବନ କମ ହେଉ ନାହିଁ । ବର୍ଷା ପବନ ସାଙ୍ଗକୁ ଜୋର ଜୋର ଘଡ଼ଘଡ଼ି ବିଜୁଳି ମାରୁ ଥାଏ । ଲୋକ ବି କେହି ସାହସ କରି ରାସ୍ତା ସଫା କରିବାକୁ ବାହାରୁ ନଥାନ୍ତି । ଚାରିଆଡେ ଅନ୍ଧାର ହେଇଗଲାଣି, ବର୍ଷା କମ ହେଉନାହିଁ । ମୋର ଚିନ୍ତା ବଢିଗଲା, ବସାକୁ ଯାଇ ପାରିବି କି ନାହିଁ , ଯଦି ନଯାଇ ପାରିଲି ତେବେ ରହିବି କୋଉଠି, ଖାଇବି କଣ, ତା ସହିତ ଲୁଗାପଟା କିଛି ନାହିଁ ।

ଏହି ସମୟରେ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ଆସି ମୋ ପାଖରେ ଆଉ ଗୋଟେ ଚେୟାର ପକେଇ ବସି କହିଲା, ସାର କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି କି କେମିତି ଘରକୁ ଯିବେ ? ଯାଇ ପାରିବେ କି ନାହିଁ, କୋଉଠି ରହିବେ ବୋଲି ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି କି ? କିଛି ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ଆପଣ କଣ ଅଚିଂନ୍ହା ଅପରିଚିତ ଲୋକ ହେଇଛନ୍ତି ଯେ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି, ମୋ ଘରେ ରହି ଯିବେ ରାତିଟା, ମୁଁ କଣ ମୁଠେ ଖାଇବାକୁ ଦେଇ ପାରିବିନି ?

ମୁଁ କହିଲି ଦିଦି ! ଚିନ୍ତାତ ଲାଗୁଛି, କିନ୍ତୁ ଭାବୁଛି ଭଗବାନ କେମିତି ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ତମ ଘର ପାଖରେ ମୁଁ ରହିଲି ବୋଲି ସିନା ତମେ ଦେଖିଲ ଆଉ ମୋତେ ଏତେ ସାହାଯ୍ୟ କଲ । ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ବହୁତ ବାଧ୍ୟ କଲା ତା  ଘରେ ରହିଯିବା ପାଇଁ । ମୁଁ ବି ଉପାୟ ଶୁନ୍ୟ ହେଇ ହଁ କହିଲି ।

ଏଠି ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ବିଷୟରେ କହି ରଖେ ।

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ର ପୁରା ନାଁ ହେଲା ମଳୟ ମଞ୍ଜରୀ ରାଉତ, କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ବୋଲି ଜାଣନ୍ତି ଓ ଡାକନ୍ତି । ସେହିଁ ଗାଁ ର ଅଙ୍ଗନବାଡି । ବୟସ ୩୫ ହେବ, ଦେଖିବାକୁ ଶ୍ୟାମଳ ରଙ୍ଗ, ଟିକେ ମୋଟୀ, ହାଇଟି ବେଶୀ ନୁହେଁ ପ୍ରାୟ ୫ ଫୁଟ ୨ ଇଞ୍ଚ ହେବ । ବଡ ବଡ ୩୬ ସାଇଜ ଦୁଧ କୁ ବଡ ଗାଣ୍ଡି, ଚାଲିଲା ବେଳେ ଗାଣ୍ଡି ଯେମିତି ଥଲଥଲ ହୁଏ ବହୁତ ସେକ୍ସି  ଲାଗେ । ଦେଖିବାକୁ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ପୁରା ଚିକ୍କଣ ଆଉ ଚଳନୀୟ ଚେହେରା । ସେ ବିବାହିତା, ୭ ଆଉ ୪ ବର୍ଷ ର ଦୁଇଟି ଝିଅ ତାର ଅଛନ୍ତି  । ସ୍ୱାମୀ ତାର ପୋଲିସ ଚାକିରୀ କରେ, ଚାକିରୀ ଜାଗା ରେ ଆଉ ଗୋଟେ ସ୍ତ୍ରୀ ରଖିଛି ବୋଲି ଶୁଣିବାକୁ ମିଳେ । ସେଥିପାଇଁ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଭିତରେ ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ କହିଲେ ଚଳେ। ତା ସ୍ୱାମୀ କୋଉ ବର୍ଷେ ୬ ମାସ ରେ ଥରେ ଅଧେ  ଆସେ, ଦିନେ ଦୁଇ ଦିନ ରହି ପଳେଇ ଯାଏ । ଏକଥା ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ଆମକୁ ସ୍କୁଲ ରେ କହେ ଆଉ ବହୁତ ଅନୁତାପ କରେ । ଆମେ ସବୁ ତାକୁ ବୁଝେଇ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଉ ।

ସେତେବେଳକୁ ଆହୁରି ରାତି ହେଇ ଗଲାଣି, ଲାଇନ ଆସିବା ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁନି । ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ମୋତେ ଭିତରକୁ ଡାକି  ଶୁଖିଲା ଧୋତି ଓ ଚାଦର ଗୋଟେ ଆଣିଦେଲା ଆଉ କହିଲା ପାଲଟି ଦେଇ ଓଦା ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଶାର୍ଟ ଦଉଡି ରେ ଶୁଖେଇ ଦିଅନ୍ତୁ । ସେୟା କଲି, ଆଉ ତାଙ୍କ ଦାଣ୍ଡଘରେ ଗୋଟେ ଶପ ପଟି ପଡିଥିଲା ସେଠି ବସିଲି, ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ବି ମୋ ପାଖରେ ବସି ଗପସପ ହେଲା, ତା ଦୁଃଖ କଥା କହିଲା । ମୁଁ ତାକୁ ବୁଝାସୁଝା କରି କହିଲି ସବୁ ଦିନ ଦୁଃଖ ନଥାଏ କି ସବୁଦିନ ସୁଖ ନଥାଏ, ତେଣୁ ଧର୍ଯ୍ୟଧର ସବୁ ଠିକ ହେଇ ଯିବ ।

ମଝିରେ ମଝିରେ ସେ ଯାଇ ରୋଷେଇ କାମ କରୁଥାଏ । ପ୍ରାୟ ରାତି ୮ ବେଳକୁ ରୋଷେଇ ସରିଗଲା ଆଉ ତା ଝିଅମାନେ ଖାଇ ଶୋଇପଡିଲେ ।

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ମୋତେ ପଚାରିଲା — ସାର ! ଏବେ ଖାଇବେ କି, ଆଉ ଟିକେ ଡେରି ରେ ଖାଇବେ ?

ମୁଁ କହିଲି – ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଖାଇବା ଅଭ୍ୟାସ ନାହିଁ, ୯ ଟା  ବାଜିଲେ ଖାଇଲେ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେବକି ?

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି – ନାଁ ନାଁ ସାର, କିଛି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ , ଝିଅମାନେ ଶୀଘ୍ର ଖାଇ ସୋଇ ପଡନ୍ତି, ମୁଁ ସେଣ୍ଟର ର ଯାହା ଖାତାପତ୍ର ରିପୋଟ କାମ  ଥାଏ କରି ସାରିଲା ପରେ ୯ ଟା  ବାଜିଲେ ଖାଏ ।  ଘରେ  ଆଉ କେହିତ ଲୋକ ନାହାନ୍ତି, କାହା ସହିତ ଗପସପ ହେବି ? ଆଜି ଆପଣ ଅଛନ୍ତି, ଏବେ ଦୁଃଖସୁଖ ହେବା, ତାପରେ ଖାଇବା ।

ମୁଁ କହିଲି – ହଁ, ମୁଁ ବି ସେଇ କଥା ଭାବୁଥିଲି, ଆସ ଏଇଠି ବସି କଥା ହେବା

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ମୋ ପାଖରେ ସେଇ ଶପ ଉପରେ ବସି କଥା ହେଲା । ତା ପରିବାର କଥା, ମୋ ପରିବାର କଥା ହେଉ ହେଉ ସେ ନିଜ ସ୍ୱାମୀର ବେଇମାନି କଥା କହି କାନ୍ଦି ପକେଇଲା ।

ମୁଁ ତାକୁ ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦେବା ସହିତ, ତା ପାଖକୁ ଘୁଂଚି ଯାଇ ତା ଲୁହ ପୋଛି ଦେଉ ଦେଉ ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି ଚୁମା ଦେବାରେ ଲାଗିଲା । ଆଗରୁ କେବେ ତାକୁ ସେ ନଜର ରେ ଦେଖୁ ନଥିଲେ ବି, ଏଭଳି ଅବସ୍ଥା ରେ ମୁଁ ବି ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲି ନାହିଁ ଆଉ ତାକୁ ଭିଡି ଆଣି ଚୁମା ଦେବା ସହିତ  ତାର  ଗୋଟେ ଦୁଧ କୁ ଚିପିବାରେ ଲାଗିଲି । ସେ ବି ପୁରା ମୋ ଦେହରେ ଲୋଟି ପଡି ବେକରେ ହାତ ଛନ୍ଦି ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରି ଦେଲା । ବାହାରେ ବର୍ଷା ପବନ ହେଇ ଥଣ୍ଡା ଥିଲେ ବି ଭିତରେ ପରିବେଶ ପୁରା ଗରମ ହେଇଗଲା । ତା ଦୁଧ କୁ ଚିପି ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଉପଭୋଗ କରିବାକୁ ଲାଗିଲି ।

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ନିଜ ବ୍ଲାଉସ ଖୋଲି ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ବାହାର କରି ମୋ ମୁହଁରେ ଘଷିଲା । ଅମୃତଭଣ୍ଡା ଭଳି ଓହଳି ଥିବା ବଡ ବଡ ଚିକ୍କଣ ଦୁଧ ଉପରେ ବଡ ବଡ କଳା କଳା   ଭୁଣ୍ଡି ସେତେବେଳକୁ ପୁରା ଟାଣ ହେଇ ଟେକି ହେଇ ଥାଏ । ମୁଂହ ଘଷି ସେଇ ଅମୃତ ଫଳ ଦୁଇଟିକୁ ଚିପିଚିପି ପାଟିରେ ଧରି ଚୁଚୁମି ପକେଇଲି । ବଡବଡ ଭୁଣ୍ଡି ଦୁଇଟା କୁ ଦଳି ଦେଲାରୁ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି ଶିତ୍କାର କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ..ଆଃ ଆଃ, ଉଁ ଉଁ ଏମା ଉଃ ଆଃ ହେଇ ନିଜ ବିଆ କୁ ଜୋର ଜୋର ଘସିବାରେ ଲାଗିଲା ଆଉ ଗୋଟେ ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ହଲାଉ ଥାଏ । ମୁଁ ବି ମଝିରେ ମଝିରେ ତା ବେକ, ଗାଲ ଓଠ ସବୁ ଚୁମି ଦେଉ ଥାଏ ଆଉ ଗୋଟେ ହାତ ରେ ତା ବିଆରେ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ କରୁ କରୁ ଆଙ୍ଗୁଠି ମାଡି ଦେଉଥାଏ । ବେଳେ ବେଳେ ତା ବଡ ବଡ ପିଚା କୁ ଚିପି ଚିପି ମଜା ନେଉଥାଏ ।

୧୫ ମିନିଟ ଖଣ୍ଡେ ଦୁଧ ଚିପି ବିଆରେ ଫିଙ୍ଗରିଙ୍ଗ କଲା ପରେ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦିର ବିଆ ପୁରା ନାଳୁଆ ହେଇ ଗଲା ଆଉ ଦିଦି ମୋତେ ଜୋରେ ଜାବୁଡି ଧରି କହିଲା ଆଉ ସହି ପାରିବିନି ସାର, ଶୀଘ୍ର ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇ ଗେହିଁ ଦିଅନ୍ତୁ ।  ମୁଁ ଦିଦିକୁ ତଳେ ଶୁଆଇ ଦେଇ ଗାଣ୍ଡି ତଳେ ଗୋଟେ ତକିଆ ଦେଇ ଗୋଡ ଦୁଇଟାକୁ ଫାଡ଼ି ବାଣ୍ଡକୁ ମାଡି ଦେଲି । ମଞ୍ଜରୀ ର ବହୁତ ବଡ ବିଆ । ମୋ ମୁଷଳ ବାଣ୍ଡ ପସିବାରେ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲାନି, ଗୋଟେ ଧକା ରେ ପୁରା ବାଣ୍ଡ ମୂଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଶିଗଲା । ମୁଁ ତା ପିଠି ତଳେ ହାତ ପୁରେଇ ଜୋରରେ ଜାବୁଡି ଧରି ଦୁଧ ଚୁଚୁମି ନିର୍ଘାତ ଷ୍ଟ୍ରୋକ ମାରି ଚାଲିଲି । ୧୦ ମିନିଟ କୁଟୀ କୁଟୀ ଗେହିଁଲା ପରେ ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରିଲା, ପଚାରିଲି ଭିତରେ ଛାଡି ଦେଲେ ଅସୁବିଧା ହେବନି ତ ?

ମଞ୍ଜରୀ ହସି ହସି ମୋତେ ଚୁମା ଦେଇ କହିଲା ଅସୁବିଧା ହେଲେ ହେବ, କାଲି ଟାବଲେଟ ଖାଇଦେବି । କିଛି ନଭାବି ସବୁ ଭିତରେ ଛାଡି ଦିଅନ୍ତୁ, ମୋ ବିଆ ଶାନ୍ତି ହେଇ ଯାଉ । ୬ ମାସ ରୁ ବେଶୀ ହେଲାଣି ମୋ ବିଆ ବାଣ୍ଡ ସୁଖ ପାଇନି, କେତେ ଆଉ ସହିବି ।

ମୁଁ ବାଣ୍ଡ କୁ ଜୋର ଜୋର ଭିତର ବାହାର କରି ସବୁ ବୀର୍ଯ୍ୟ ବିଆ ଭିତରେ ଛାଡି ଦେଲି । କିଛି ସମୟ ପରେ ଉଠି ଧୁଆ ଧୋଇ  ହେଇ ସାଙ୍ଗ ହେଇ ଭାତ ଖାଇଲୁ । ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି କହିଲା ଆପଣ ମୋ ପାଖରେ ସେପଟ ରୁମ ରେ ଶୋଇବେ, ଆଜି ଆପଣ ମୋ ଘଇତା ଆଉ ମୁଁ ରାତି ସାରା ଗିହା ଖାଇବି । ସେୟା ହେଲା । ଗୋଟିଏ ବେଡ଼ ରେ ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ଶୋଇଲୁ । ମୁଁ ତାକୁ କୋଳରେ ଧରି ବ୍ଲାଉସ ଉପରୁ ଦୁଧ ଚିପୁଚିପୁ ପଚାରିଲି ଦିଦି ତମର ତ ବୟସ ଅଛି, ଏଇ ସ୍ୱାମୀକୁ ଡିଭୋର୍ସ ଦେଇ ଆଉଥରେ ବାହା ହେଇ ଯାଉନ ?

ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦି କହିଲା — ବୟସ ଅଛି ଯେ, ହେଲେ ମୋର ଦୁଇଟା ଛୁଆ, କେହି ରାଜି ହେବେନି । ତା ପରେ ଆଉ ଗୋଟେ ସ୍ୱାମୀ ଯେ ବେଈମାନ ହେବନି ତାର କିଛି ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଅଛିକି ? ଆପଣ ମୋ ମନ କଥା ବୁଝିଲେ, ଆଗକୁ ବି ଏମିତି ଟିକେ ମନ କଥା ବୁଝୁଥିବେ, ଏମିତି ଟିକେ ସୁଖ ଦେଉଥିବେ, ମୋର ଆଉ କିଛି ଦରକାର ନାହିଁ  ।

ମୁଁ ହଁ ହେଲା ତମ କଥା ବୁଝିବି କହି ପୁଣି ତାକୁ ମୋ ଉପରକୁ ଟାଣି ଆଣିଲି । ସେତେବେଳକୁ ସେ ତାର ବ୍ଲାଉସ ବ୍ରା ସବୁ ଖୋଲି ସାରି ଥାଏ । ମୋ ଉପରେ ସୋଇ ଦୁଇ ଦୁଧ କୁ ମୋ ମୁହଁରେ ମାଡି ଦେଲା । ପୁଣି ଆମର ରତିକ୍ରୀଡା ଚାଲିଲା । ରାତିରେ ବିଭିନ୍ନ ପୋଜ ରେ ମଞ୍ଜରୀ ଦିଦିକୁ  ୩ ଥର ମନଭରି ଗେହିଲି ।