ପିଲା ଦିନ ସାଥି ଯୌବନର ସ୍ମୃତି - ୧୦ (Piladina Sathi Joubanara Smruti - 10)

Life ସରିଯିବା ଆଗରୁ

ଏହିପରି ମନରେ ଉଠୁଥିବା ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରପାଆନ୍ତୁ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ କ୍ଲିକ୍ ରେ ତେବେ ଡ଼େରି କାହିକି ଏବେ ଡାଉନଲୋଡ କରନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ଭବିଷ୍ୟ ଆପ୍

DOWNLOAD NOW

ପୂର୍ବ ଭାଗ ପରେ …..ଏମିତି ତାଙ୍କ ଓଠ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଦୁଧ ଚିପିବା ସହ ସାରା ଦେହରେ ହାତ ବୁଲେଇ ଆଣିଲି । ଆଃ…… କି ମସ୍ତ୍ ମୁଲାୟମ୍ ତାଙ୍କ ଶରୀରର କୋମଳତା ! ବୋଧହୁଏ ଉତ୍ତେଜନାରେ ତାଙ୍କ ଦେହଟା ବି ଥରି ଉଠୁଥିଲା । ଦୁଧକୁ ଚକଟି, ପେଟକୁ ଆଉଁସି ଦେଲି, ପୁଣି ଧୀରେ ହାତ ନେଇ ଜଙ୍ଘକୁ ଆଉଁସୁ ଆଉଁସୁ ବିଆରେ ହାତ ମାରି ଦେବାରୁ ସେ ଏକଦମ୍ ଶିହରଣରେ ଝୁମି ଉଠି ମୋ ବେକକୁ ଟାଣି ନେଇ ମୋ ଓଠକୁ ବି କାମୁଡି ପକେଇଲେ ।

ଆଃ….. କଣ ହଟ୍ ଅଛ ମ….. ବିଆଟା ପୁରା ଗରମ ହେଇକି ଲାଳେଇ ଗଲାଣି । ଆଉଁସୁ ଆଉଁସୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ଟିକିଏ ଗେଞ୍ଜି ଦେବାରୁ ସେ ମତେ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଟାଣି ଧରି ଉନ୍ମାଦନାପୂର୍ଣ୍ଣ ଉଚ୍ଛ୍ବାସ ଗୁଡ଼ିକ ଛାଡିବାରେ ଲାଗିଲେ । ମୁଁ ବି ଏପଟେ ପୁରା ଗରମ । ତଥାପି ଗିହାଣର ଚରମ ଆନନ୍ଦ ପାଇଁ ଏପରି ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ରୋମାନ୍ସ୍ ଯେ ଅନେକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ତାହା ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି । ଯୌବନନର ଔପଭୋଗ୍ୟ ସୁଖ ତ ଏଇଟା ।

ଏହାପରେ ମୋ ଟାଣୁଆ ବାଣ୍ଡଟା ଖାଲି ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିର ଉପରେ ରଗଡ଼ି ହେଉଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ଜଙ୍ଘ ଟିଏ ଟେକି ଦୁଇ ଜଙ୍ଘ ମଝିରେ ଜାକିଦେଲି । ବିଆ ଭିତରେ ପସିଲା ନି, ବିଆର ନରମ ଗରମ ଓଠକୁ ରଗଡ଼ି ସାମ୍ନାପଟକୁ ବାହାରି ଗଲା । ତା ପରେ ଏମିତି ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଚିପି ଚିପି ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ତାଙ୍କ ଜଙ୍ଘ ସନ୍ଧିରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଆଗପଛ ଆଗପଛ କରି ରଗଡ଼ି ଦେଲି । ବାଣ୍ଡର ଘର୍ଷଣରେ ବିଆଟା ଏକଦମ୍ ପିଚ୍ ପିଚେଇ ଗଲା ।

ସେ ଯେ ଆଗରୁ ଏମିତି କେତେ ଥର ସେକ୍ସର ଆନନ୍ଦ ନେଇଛନ୍ତି କେଜାଣି ? ମାତ୍ର ମୋର ଏମିତି ସାମାନ୍ୟ ରୋମାନ୍ସ୍ ରେ ସେ ନିଜ ଭାରସାମ୍ୟ ହରାଇ ବିଆରୁ ଏତେ ପରିମାଣର ଗରମ ରସ ଛାଡୁଛନ୍ତି ମାନେ, ବହୁତ କମ୍ ଥର ପୁରଷର ଅଙ୍ଗସଙ୍ଗ ପାଇଥିବେ, ତାହା ମୁଁ ଅନୁମାନ କଲି । ଏଇ ସତେ ତ, ବାଣ୍ଡଟା ତାଙ୍କ ବିଆ ଓଠକୁ ସାମାନ୍ୟ ଘର୍ଷଣ ଦେବାରୁ ସେ ଯେ ଆହୁରି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ହରା ହେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ବିଆରେ ଭରି ଦେବାକୁ କରୁଛନ୍ତି ! ଆରେ ଇଏ କଣ ? ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଗେହିଁଦେଲେ ତାଙ୍କ ନିଜ ଆଡୁ ମତେ ଆଉ ରୋମାନ୍ସ୍ କେତେବେଳେ କରିବେ ?

ଏହା ଭାବି ତାଙ୍କୁ ଆହୁରି ଉତ୍ତେଜିତା କରିବାକୁ କାନ୍ଥକୁ ନେଇ ଆଉଜେଇ ଦେଲି ମୋ ଆଡ଼କୁ ଆଗ କରି । ୱ।ଓ କି ସୁନ୍ଦର ତାଙ୍କର ଏଇ ନଗ୍ନ ଯୌବନ । କୋଣାର୍କର ନଗ୍ନ ପ୍ରତିମା ବି ତ ହାର୍ ମାନିଯିବ ! ସୁକୁମୋଳ ଶୁଭ୍ର ଗୋରାବର୍ଣ୍ଣ । ମୁହଁରେ ଉତ୍ତେଜନାପୂର୍ଣ୍ଣ ଚରମ ଆବେଗତା । ଛାତିରେ ଉନ୍ମତ୍ତ ଉତ୍ତଙ୍ଗ ଧଳା ସ୍ତନ ଦ୍ଵୟ, ସ୍ଵଚ୍ଛ ବର୍ଣ୍ଣ ଶରୀରର ଶୁଭ୍ର ମୟ ଦୁଧ ଉପରେ ଧୂସର ରଙ୍ଗର ଚକ୍ରାକାର ଭୁଣ୍ଡିମାନେ ମତେ ଏକଦମ୍ ପାଗଳ କରିଦେଲା ।

ମୁଁ ଆଉ ସହି ନ ପାରି ପୁଣି ଥରେ ମାଡି ବସିଲି ତାଙ୍କ ଉପରେ । ଓଠକୁ ଓଠରେ ଲଗେଇ ଚୁଚୁମି ଯାଉ ଯାଉ ସେ ବି ମତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିଲେ ତାଙ୍କ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ । ଏତିକି ବେଳେ ମୋ ଉତ୍ଥିତ ବାଣ୍ଡଟା ତାଙ୍କ ପେଟରେ ଜାକି ହେବାରୁ ସେ ପୁଣି ଥରେ ତାକୁ ନେଇ ତାଙ୍କ ଯୋନି ମୁଖରେ ଜାକିଦେଲେ । ମୁଁ ଜାଣୁଥାଏଁ, ଅଭିଜ୍ଞତାପୂର୍ଣ୍ଣ ନାରୀ ଏତେ ଶିଘ୍ର ଗିହାଣ ଚାହେଁ ନି, ଯେମିତି ଅନଭିଜ୍ଞା ଯୁବତୀ ମାନେ ପୁରୁଷାଙ୍ଗ ସୁଖରେ କଳ୍ପନା ବିଳାସୀ ଥିବାରୁ ଶିଘ୍ର ହିଟ୍ ହେଇ ଗେହିଁ ହେବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳିତା ହୋଇ ଉଠନ୍ତି, ଯେମିତି ଇଏ । ତେଣୁ ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ଝଡିଯାଇ ଯୌନଖେଳର ଅସଲ ଆନନ୍ଦକୁ ଉପଭୋଗ କରି ପାରନ୍ତି ନି ।

ତେଣୁ ବାଣ୍ଡକୁ ସେମିତି ତାଙ୍କ ଯୋନିମୁଖରେ ରଖି ଓଠକୁ ଚୁଚୁମୁ ଚୁଚୁମୁ ବେକକୁ ଟିକିଏ ଚୁମି ଦେଇ ମାଡି ବସିଲି ଦୁଧ ଉପରେ । ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଧରି ଯେମିତି ଗୋଟିକର ଭୁଣ୍ଡିକୁ ପାଟିରେ ପୁରାଇ ଚୁଚୁମି ଦେଇଛି, ସେ ଏକଦମ୍ ଛଟପଟେଇ ଯାଇ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ବାଳ ଟାଣି ରାମ୍ପୁଡି ପକେଇଲେ । ବାଣ୍ଡକୁ ଟାଣି ନେଇ ନିଜେ ଜାକି ହେଲେ, କିନ୍ତୁ ପସିଲା ନି ତାଙ୍କ ଯୋନି ଗୁହାରେ, ଲାଳ ସରସର ବିଆ ମୁହକୁ ରଗଡି ଦେଇ ପିଚିକି ପଡିଲା ପଛପଟକୁ ।

ସେ ଉଃ…. ଆଃ…. କରି ଉନ୍ମାଦନାର ଆର୍ତ୍ତନାଦ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଏମିତି ମୁଁ ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଚିପି ଭୁଣ୍ଡିମାନଙ୍କୁ ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ଚୁଚୁମି ଖାଉଥାଏଁ ଆଉ ସେ ସେମିତି ଉତ୍ତେଜନାରେ ଛଟପଟେଇ ଯାଇ ମତେ ରାମ୍ପୁଡି କାମୁଡି ବାରମ୍ବାର ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଟାଣି ବିଆରେ ଜାକି ଦେବାକୁ କରୁ ଥାଆନ୍ତି । ପ୍ରାୟ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ଥର ଏମିତି ବାଣ୍ଡକୁ ଟାଣି ବିଆରେ ଜାକି ଦେବାରେ ଅସମର୍ଥ ହେବାରୁ ଉନ୍ମାଦନାରେ ଏକଦମ୍ ପାଗେଳୀ ହେଇଗଲା ପରି ମତେ ରାମ୍ପୁଡି କାମୁଡି କହିଲେ, “ମୋ ଭିତରେ ତମର ପସୁ ନି, ଥରେ ଜାକି ଦିଅ ନା ପ୍ଲିଜ୍……” ତାଙ୍କର ଏମିତି ଭାବ ବ୍ୟାକୁଳତା ଦେଖି ମୁଁ କହିଲି, “ଏତେ ତରବର କାହିଁକି ଯେ ? ତମେ ଯେମିତି ହେଇଛ ନା, ତମକୁ ଦେଖିଲା ବେଳୁ ମୁଁ ପରା ସହି ପାରୁ ନି, ତମ ଶରୀରର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଙ୍ଗରୁ ମୁଁ ସେଇ ମଧୁମିଠାକୁ ଶୋଷି ପିଇଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛି…… !”

ଏପଟେ ସେ ଏକଦମ୍ ପାଗେଳୀ ପରି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଜୋରରେ ଟାଣି ରାଗିଗଲା ପରି କହିଲେ, “ଏତେ ବଡ଼ ରାତିଟା ପଡିଛି, ପରେ ଯାହା କରୁଛ କର, ହେଲେ ଏବେ ତମର ଏଇଟାକୁ ନ ଜାକିଲେ ମୁଁ ପାଗେଳୀ ହେଇଯିବି ଯେ….!” ବାସ୍ତବିକ୍ ଯୌବନର ନିଶାଟା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭୟଙ୍କର । ଏଇଥିପାଇଁ ତ ମଣିଷ, ସମାଜର ମାନ ମର୍ଯ୍ୟାଦାକୁ ଭୃକ୍ଷେପ ନ କରି ଅନେକ ସମୟରେ ଅନୈତିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ଆପଣେଇ ନିଏ ।

ଆଉ ଯଦି ଖାଇବା ଜିନିଷ ଏମିତି ପାଖରେ ଥାଇ, ଯଦି ମୁହଁରୁ ଖସି ଯାଉଥାଏ, ଭୋକିଲା ମଣିଷ କେମିତି ପାଗଳ ନ ହେବ ବା ? ସତକଥା ଭାବି ମୁଁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ତାଙ୍କ ବିଆ ମୁହଁରେ ରଖି ଟିକିଏ ରଗଡ଼ି ଦେଲି । ସେ ଉତ୍ତେଜନାରେ ଜର୍ଜରିତ ହେଲାପରି ଥରି ଉଠି ଆଖି ମୁଦି ପକେଇ ଉଃ……. ଆଃ…… ଆଦି ଉଚ୍ଛ୍ବାସ ଗୁଡ଼ିକ ଛାଡିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଏମିତି ମୁଁ ଦି’ଚାରିଥର ମୋ ବାଣ୍ଡର ଟୋପାକୁ ତାଙ୍କ ବିଆର ନାଳୁଆ ଓଠରେ ଘସି ପେଲି ଦେବାକୁ କରୁ କରୁ ସେ “ଆଃ….. ମା…….” କହି ଚିଲ୍ଲେଇ ପକେଇଲେ ଓ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ପୁଣି ତାଙ୍କ ବିଆକୁ ରଗଡି ଗାଣ୍ଡିରେ ଦନେଇ ହେଲା ।

ଏଥର ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ବିସ୍ମିତ ନେତ୍ରରେ ଅନେଇଁ କହିଲେ, “ତମର ତ କେତେ ବଡ଼ଟାଏ ! ଏକଦମ୍ ଫାଡି ହେଲା ପରି ଲାଗୁଛି, ଭାଣିଜୀ ଭିତରେ କେମିତି ପସେଇଲ ଯେ…?” ମୁଁ କହିଲି, “ତମେ ତ ତରବରେଇ ଯାଉଛ…. ସମୟ ଆସିଲେ ତମ ଭିତରେ ବି ଆରାମରେ ପସିଯିବ ।“ ସେ ପୁଣି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଜୋରରେ ହେଣ୍ଡଜବ୍ କଲାପରି ପିସିଦେଇ କହିଲେ, “ଆଉ କେତେବେଳେ ବା…? ମୋର ତ ଭିତରେ ଭିତରେ କଣ ନାଇଁ କଣ ହେଇ ଗଲାଣି….. ଯେମିତି ହେଲେ ଥରେ ପେଲି ଦିଅ ନା ପ୍ଲିଜ୍….. ନ ହେଲେ ମୁଁ ରହି ପାରୁ ନି….”

ତାଙ୍କର ଏତାଦୃଶ ବିରହ ଜ୍ବାଳା ଦେଖି ମୁଁ ହସିଦେଇ ତେଲ ଆଉ ଫେସୱ।ସ୍ ଆଣିବାକୁ କହିଲି । ଆଜ୍ଞାବହ ଭୃତ୍ୟପରି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନେଇ ଆସିଲେ । ତା ପରେ ଫେସୱ।ସ୍ ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ଢାଳି ମାଲିସ୍ କଲାପରି ଫେଣେଇ ଦେବାକୁ କହିଲି । ସେ ସେମିତି କଲେ । ୱ।ଓ…. ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇ ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ବାଣ୍ଡକୁ ପିସିଲା ବେଳେ ତାଙ୍କ କଅଁଳ ହାତର ଘର୍ଷଣ ବାଣ୍ଡକୁ ମୋ ସାଲୁବାଲୁ କରି ପକଉଥିଲା ।

ଫେଣରେ ଫେଣରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଆଉ ତାଙ୍କ ହାତ ଯେମିତି ଲୁଚି ଗଲା । ତା ପରେ କହିଲି, ଫେଣକୁ ଧୋଇ ଟିକିଏ ସକ୍ କରିବାକୁ କିନ୍ତୁ ସିଏ କହିଲେ, “ପ୍ରଥମେ ଥରେ ମତେ କର କହୁଛି ପରା, ପରେ ଯାହା କହିବ କରିବି ହେଲା ।“ ତାପରେ ସେଇ ଫେଣ ଉପରେ ତେଲ ଢାଳି କିଛି ସମୟ ମାଲିସ୍ କଲେ । ଆଃ….. କି ରୋମାଞ୍ଚକ ଅନୁଭୂତି ! ଏବେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ଶାବଳ ପରି ଟାଣୁଆ ହେଲେ ବି ମସ୍ତ୍ ମୁଲାୟମ୍ ଲାଗୁଛି ବୋଲି କହିଲେ ଆଉ ଶିଘ୍ର ଶିଘ୍ର ବିଆରେ ପୁରେଇ ଗେହିଁ ପକେଇବାକୁ ମିନତି କଲେ ।

ତା ପରେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ସେଇ ବାଥରୁମ୍ ଚଟାଣରେ ଏକା ଗଡେଇ ଦେଲି । ଆପେ ଆପେ ଦୁଇ ଗୋଡକୁ ମେଲେଇ ଟେକି ରଖି ବିଆକୁ ଫାଡିଦେଲେ । ଓଃ….. ମାଇଁ ଗଡ୍…..କି ଆକର୍ଷଣୀୟ ସେ ବିଆଟା …! ଏକଦମ୍ ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ପଦ୍ମ ପାଖୁଡା ପରି । ସହି ହେଲା ନି, ମୁହଁ ଲଗେଇ ସକ ସକ କରି ଚାଟି ପକେଇଲି । ଏଥର ସେ ଆହୁରି ମସଗୁଲ ଆଉ ପାଗେଳୀ । ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ଟାଣି ମତେ ଆଗକୁ ଟାଣିନେଲେ ।

ମତେ ଜୋରରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ମୋ ମୁହଁରେ କାମୁଡି ପକେଇ “ତମ ବାଣ୍ଡକୁ ପେଲିଦିଅ ନା ପ୍ଲିଜ୍…” ବୋଲି କହିଲେ । ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ ବିଆ ମୁହଁରେ ବାଣ୍ଡକୁ ରଖି ଏକଦମ୍ ଗୋଟିଏ ଜୋର୍ କା ଝଟକା ମାରିଲି ଆଉ ତାର ଟୋପାଟା ଭିତରକୁ ପସିଗଲା । “ଆଃ…. ମା….” କହି ଚିଲ୍ଲେଇ ପଡି ମତେ ପେଲି ଦେଲେ । ହେଲେ ମୁଁ କି ଆଉ ଉଠେଁ, ସେମିତି ତାଙ୍କ ଉପରେ ଶୋଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଦନେଇ ରଖିଲି ।

ସେ ଭିଷଣ କଷ୍ଟ ହେବାର କହିଲେ ତେଣୁ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢ଼ି ବିଆରେ ତେଲ ଭରି ପୁଣି ପେଲିଦେଲି । ଏଥର ସଲସଲ ହେଇ ବାଣ୍ଡଟା ଅଧା ପସିଗଲା । ତାଙ୍କ ମୁହଁଟା ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ବିଷର୍ଣ୍ଣ ଦେଖାଗଲେ ବି ଉତ୍ତେଜନାରେ ଆଖି ମୁଦି ହେଉଥିଲା । ଏମିତି ମୁଁ ବିଆ ବାଣ୍ଡରେ ତେଲ ଦେଇ ଦେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଆଗପଛ ଆଗପଛ କରି ପେଲିବାରେ ଲାଗିଲି । ଏମିତି ଦଶ-ବାର ଥର ବାହାର ଭିତର କରୁ କରୁ ବିଆଟା ଟିକେ ଢିଲା ହେଇଗଲା ଆଉ ଆରାମରେ ମୁଁ ମୋର ବେଗ ବଢ଼ାଇ ବଢ଼ାଇ ଗେହିଁବାରେ ଲାଗିଲି । ୟାଙ୍କର ବିଆଟା ମଧ୍ୟ ଟାଇଟ୍ ଥିଲେ ବି ତାଙ୍କ ଭାଣିଜୀ ପରି ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ଯାଏଁ ବାଣ୍ଡକୁ ସେମିତି ଜାବୁଡ଼ି ରଖୁ ନ ଥିଲା ।

ବାଣ୍ଡଟା ମସ୍ତ୍ ଭିଡି ହେଲେ ବି ରଗଡ଼ି ରଗଡ଼ି ଯେତେ ଇଚ୍ଛା ସେତେ ବେଗରେ ବାହାର ଭିତର ହେଇ ପାରୁଥିଲା । ଏମିତି ମୁଁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ନଇଁପଡ଼ି ବାଣ୍ଡକୁ ଅଧା ପସେଇ ପସେଇ କିଛି ସମୟ ଗେହିଁଲା ପରେ ତାଙ୍କ ଦେହଟା ଝୁମି ଉଠି ଗୋଡହାତ ଟାଣି ହେଲା । ମୁଁ ଜାଣୁଥିଲି ଇଏ ବେଶୀ ସମୟ କଣ୍ଟ୍ରୋଲ କରି ରଖି ପାରିବେ ନି । ତେଣୁ ଜୋର୍ ଜୋରରେ ଖାଚି ଖାଚି ଗେହିଁଦେବା ପରେ ବିଆ ଭିତରଟା ଏକଦମ୍ ଗରମ ଲାଗି ପିଚପିଚେଇ ଗଲା ।

ବୋଧହୁଏ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟ ର ଅବସାନ ଘଟିଲା । ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ତାଙ୍କ ଶରୀରଟା କ୍ରମେ ଶିଥିଳ ପଡି ଗୋଡ ହାତ ଲମ୍ବେଇ ସେମିତି ତଳେ ପଡି ରହିଲେ, ମୃତ ଶବଟେ ପରି, ଆଉ ମୁଁ କ୍ରମାଗତ ଭାବରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଭସାଭସ୍ ଭସାଭସ୍ ପେଲିବାରେ ଲାଗିଥିଲି । ପୂର୍ବ ରାତି ଆଉ ଦିନସାରା ତାଙ୍କ ଭାଣିଜୀକୁ ଗେହିଁ ଗେହିଁ ତ ମୋର ଅନେକ ଥର କ୍ଷରିତ ହୋଇ ସାରିଥିଲା, ଏବେ ଖାଲି ଶୁଖା ଶୁଖା ବାଣ୍ଡକୁ ତାଙ୍କ ଲାଳୁଆ ବିଆରେ ଘସୁଥିଲି ଯାହା, ତେଣୁ ମୋର ଏତେ ଶିଘ୍ର ବାହାରିବାର ନାହିଁ ।

ତେଣୁ ସେ ଝଡିଗଲା ପରେ ବି ନୂତନ ଏକ ବିଆର ସ୍ବାଦ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଗେହିଲି ଯେ ଗେହିଲି ଯେ ଗେହିଲି । ହେଲେ ତାଙ୍କର ହେଲେ କେତେ ଆଉ ଷ୍ଟେମିନା ବା ମୋ ଉଦ୍ଧତ ବାଣ୍ଡରେ ରଗଡ଼ି ହେବାକୁ ? ତଥାପି ଅଧ ଘଣ୍ଟାଏ ଖଣ୍ଡେ ସେମିତି ପଡ଼ି ରହି ବାଣ୍ଡ ବିଆର ଘର୍ଷଣ ସୁଖକୁ ଉପଭୋଗ କରୁ କରୁ ଶେଷରେ କହିଲେ, “ବାସ୍….. ଥାଉ…. ଜଳୁଛି…. ।“ ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ ପୂର୍ବ ଦିନର ଅନିଦ୍ରା ଆଉ ପରିଶ୍ରମ ଯୋଗୁଁ ମୋ ଦେହ ବି ଅବଶ ଲାଗୁଥାଏ ।

ବାଣ୍ଡଟା ସିନା ଅଭିଜ୍ଞ ଆଉ ଏମିତି ଗେହିଁ ଗେହିଁ ରେଠେଇ ଯାଇଥିବାରୁ ସବୁବେଳେ ଟାଣୁଆ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତ ରକ୍ତ ମାଂସ ଧାରି ମଣିଷ ନା ? ରୋବୋଟ୍ ତ ନୁହେଁ ଯେ ବାଣ୍ଡଟା ଉଠିଛି ବୋଲି ଖାଲି ପେଲୁଥିବି ? ତେଣୁ ମୁଁ ବି ଟିକିଏ ବିରାମ ନେବାକୁ ଆଉ ତାଙ୍କୁ ବି ବେଶୀ କଷ୍ଟ ନ ଦେବାକୁ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢି ଉଠି ଛିଡା ହେଲି । ସେ ତ ତଳେ ପଡିଥାନ୍ତି ଆଉ ଏବେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ ଛିଡ଼ା ।

ଯଦି କେହି ଗିହାକାର କିମ୍ବା ଗେହିକାର ଥିବେ ଆପଣମାନେ ଜାଣିଥିବେ ବାଣ୍ଡରୁ ବୀର୍ଯ୍ୟ ନ ବାହାରି ବିଆରୁ ବାଣ୍ଡକୁ କାଢି ପକେଇଲେ ତାହା ଆହୁରି ଲମ୍ବା ଆଉ ମୋଟା ହେଇ ଫୁଲି ଉଠି ଭୟଙ୍କର ଦେଖାଯାଏ । ଯାହାକୁ ଦେଖି ସେ ଚମକିଲା ପରି ତତ୍ କ୍ଷଣାତ୍ ଉଠିପଡ଼ି ପୁଣିଥରେ ଦୁଇ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଧରି ବିସ୍ମିତ ନେତ୍ରରେ କହିଲେ, “ମାଆଁ ଗୋ……  ଏବେ ତ ତମର ଆହୁରି ବଢିଗଲା ନା କଣ…..?” ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ ଦୁଇ ଡେଣାକୁ ଧରି ତଳୁ ଉଠେଇ ଆଣି ଓଠକୁ ଟିକିଏ ଚୁଚୁମି କହିଲି, “ତମ ଫୁଲରୁ ମଧୁ ଶୋଷିଲା ପରେ କଣ ବଡ ହେବ ନି….?” ଅନୁରୂପ ଭାବରେ ସିଏ ବି ଟିକିଏ ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ହେଲା ପରି ମୋ ଦେହରେ ଲୋଟିପଡି କହିଲେ, “ସତରେ ନା କଣ ?

ଖାଲି ମୋର ତ ନୁହେଁ, କେତେ କେତେ ଫୁଲରୁ ମଧୁ ଶୋଷୁଛି କିଏ ଜାଣେ ?” ବୋଧହୁଏ ମୋ ବେଧୁଆ ପଣଟାକୁ ତାଙ୍କ ଭାଣିଜୀ ସବୁ କହି ଦେଇଛି, ତେଣୁ ନିଜକୁ ଆଉ ସାଧୁସନ୍ଥର ପରିଚୟ ନ ଦେଇ ନିର୍ଲଜଙ୍କ ପରି ଦୁଧକୁ ଟିକିଏ ଚକଟି ଦେଇ କହିଲି, “ଭଅଁର ହେଇ ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ ଉଡ଼ି ମଧୁ ନ ଖାଇଲେ ସେ ଫୁଲଗୁଡାର ହେଲେ କି ମହତ୍ତ୍ଵ ରହିବ ଯେ ? ଭଅଁର ବସିଲେ ସିନା ତାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର ସାର୍ଥକ ହେବ…” ସେ ବି ଏଥର ହସି ଦେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ କହିଲେ, “ସତରେ ତମକୁ କଥାରେ ପାରି ହେବ ନି ।“

ମୁଁ ବି ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ପୁଣିଥରେ ଚୁଚୁମି ଦେଇ କହିଲି, “ମାନେ ତମ ଭାଣିଜୀ ତମକୁ ସବୁ କହି ଦେଇଛି ନା…?” ସେ ହସିଦେଲେ ଆଉ କହିଲେ, “କହିଲି ତ ଆମେ ମାଇଁ-ଭାଣିଜୀ କମ୍ ସାଙ୍ଗ ବେଶୀ ।“ ଏଥର ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଛାଡ଼ି ଶୋଅର୍ ଚଳେଇବାକୁ ଗଲେ । ଆଃ….. ଚାଲିଲା ବେଳେ ତାଙ୍କର ପଛପଟ ପଛପଟ ନଙ୍ଗଳା ଗାଣ୍ଡିଟା ଯେପରି ଭାବେ ତଳ ଉପର ତଳ ଉପର ହେଇ ଥରି ଉଠୁଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଜମାରୁ ସହି ପାରିଲି ନି ।

ସେ ଶୋଅର୍ ଚଳାଉ ଚଳାଉ ତାଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ ଜାବୁଡ଼ି ଧଇଲି ପଛପଟରୁ । ବାଣ୍ଡକୁ ଜାଣିଶୁଣି ଜାକି ଦେଉଥାଏଁ ତାଙ୍କ ମୋଟା ମୋଟା ଗାଣ୍ଡିର ସନ୍ଧିରେ ଆଉ ଦୁଧକୁ ଚକଟି ଖାଇ ଦେଉଥାଏଁ । ଏମିତି ତାଙ୍କୁ ଧରି ପାଣିରେ ଭିଜିଲା ପରେ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି କହିଲେ, “ସତରେ ତୁମେ ବହୁତ ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ !” ତାଙ୍କ ମୁହଁରେ ଏମିତି କଥା ଶୁଣି ଆଉ ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଧରି ମୋ ଦେହରେ ଯେମିତି କରେଣ୍ଟ୍ ଲାଗିଗଲା ।

ବାଣ୍ଡକୁ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିରେ ଜାକିଦେଇ ଦୁଧକୁ ଏକଦମ୍ ଚକଟି ଚକଟି ତାଙ୍କ ପିଠିରେ ପଡୁଥିବା ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ପାଣିକୁ ଶୋଷିବାରେ ଲାଗିଲି । ଏଥର ତାଙ୍କ ଦେହଟା ବି ଶୀତେଇ ଉଠିଲା । ମୁଁ ତ ଆଗରୁ ହିଟ୍ ଥିଲି, ସେ କିନ୍ତୁ ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ଝଡି ଯାଇଥିବାରୁ ବୋଧହୁଏ ଜୋଶ୍ ଟା କମି ଯାଇଥିଲା । ବେଳେ ବେଳେ ଏମିତି ହୁଏ, ଥରେ ଝଡିଗଲା ପରେ ଆଉ ରୋମାନ୍ସ୍ କରିବାକୁ ବି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ନାହିଁ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁଣିଥରେ ଦେହରେ ଉତ୍ତେଜନା ନ ଆସିଛି ।

ତେଣୁ ତାଙ୍କର କ୍ଷରଣ ପରେ ସେ ଯେତେବେଳେ ଶିଥିଳତା ପ୍ରକାଶ କରି ଏମିତି ରୋମାନ୍ସ୍ ରୁ ମୁହଁ ଫେରେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ପୁଣି ରୋମାଞ୍ଚ ଭରି ଦେବାକୁ ଲାଗି ପଡିଲି । ଏମିତି ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ଧରି ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଜାକି ପିଠିରେ ଚୁମି ଚୁମି ପାଣି ବୁନ୍ଦା ଗୁଡିକୁ ଶୋଷିବାରେ ଲାଗିବାରୁ ଦେହଟା ପୁଣିଥରେ ଗରମ ହେବାରେ ଲାଗିଲା । ଏମିତି ଧୀରେ ଧୀରେ ତାଙ୍କ ସର୍ବାଙ୍ଗକୁ ଚୁମି ଚୁମି ଗଲି ।

ସେ ଶିହରଣରେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପୁଣି ତାଙ୍କ ସାମ୍ନାପଟକୁ ଆସି ମଥାରୁ ଝରି ପଡୁଥିବା ଜଳ ବିନ୍ଦୁ ମାନଙ୍କୁ ପାନ କରୁ କରୁ ନାକ କାନ ଗାଲ ସବୁଆଡେ ଚୁମିଗଲି । ଦୁହେଁ ସାମ୍ନାସାମ୍ନି ଛିଡା ହେବା ପରେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ତାଙ୍କ ପେଟରେ ଦନେଇ ହେଉଥିବାରୁ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଧରି ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଉଁସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ଏମିତି ତାଙ୍କ ମୁହଁସାରା ଚୁମି ପାଣିବିନ୍ଦୁ ମାନଙ୍କୁ ଚୁଚୁମୁ ଚୁଚୁମୁ ଓଠରେ ଓଠ ଲଗାଇ ହାଲକା ହାଲକା ଚୁଚୁମି ସେଇ ପାଣିକୁ ଶୋଷିବାରେ ଲାଗିଲି ।

ଏମିତି କିଛି ସମୟ ଓଠରେ ଓଠ ଲାଗାଇ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ପାଣି ଶୋଷିବାରୁ ତାଙ୍କ ଦେହର ଉତ୍ତେଜନା ବୋଧହୁଏ ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢିବାରେ ଲାଗିଥିଲା । ତାଙ୍କ ବାହୁ ବନ୍ଧନ ବି ମୋ ଅଣ୍ଟାରେ ମଜବୁତ ହେଇ ବାଣ୍ଡକୁ କସିକି ଧରି ପିସିବାରେ ଲାଗିଲେ । ମୁଁ ତାଙ୍କ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମିବା ସହ ଅନୁରୂପ ଭାବରେ ସେ ବି ମୋ ଓଠକୁ ଚୁଚୁମି ସେମିତି ପାଣିକୁ ଶୋଷି ପିଇଗଲେ । ପ୍ରାୟ ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ଖଣ୍ଡେ ଏମିତି ପରସ୍ପର ପରସ୍ପରର ଓଷ୍ଠ ଚୁମ୍ବନ କରି ମଧୁରସ ପାନ କଲାପରେ ମୁଁ ଧୀରେ ତାଙ୍କ କୁ ଚୁମି ଚୁମି ତଳକୁ ତଳକୁ ଆସିଲି । ତାଙ୍କ ନରମ କୋମଳ ଶରୀରର ବାହୁ, ଛାତି ସବୁଆଡେ ଚୁମି ଚାଟି ଦୁଧ ଯୋଡାକୁ ବି ଚୁମିଗଲି ଅତି ହଲୁକା ଭାବେ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵମୁଖୀ ହୋଇ ଉତ୍ତେଜକ ସିତ୍କାରମାନ ଛାଡିବା ସହ ମତ ଆହୁରି ଜୋରରେ ଭିଡ଼ି ଧରି ଟାଣି ନେଉଥିଲେ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ । ତାଙ୍କର ଏପରି ଉତ୍ତେଜନାପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବାବେଗରେ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ବି ଆହୁରି ଉନ୍ମାଦଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ପେଟରୁ ଦୁଧଯାଏ ଜାକି ପକଉଥିଲା ଯାହାକୁ ସେ ଜୋର୍ ଜବରଦସ୍ତ ମୁଠେଇ ଧରି ଚିପି ଚିପି ପିସିବାରେ ଲାଗିଥିଲେ ।

ଏମିତି ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଭିଡିଧରି ଶୋଅର୍ ପାଣିରେ ଭିଜି ଭିଜି ମସ୍ତି କରୁଛୁ ପରସ୍ପରକୁ ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି । ରୋମାଞ୍ଚ ଆଉ ଉଦ୍ଦୀପନା ଖେଳି ଯାଉଛି ଦୁହିଁଙ୍କ ଶରୀରରେ । ମୁଁ ତାଙ୍କ ଦୁଧକୁ ସେମିତି ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ତାଙ୍କ ପିଠିରୁ ଜଙ୍ଘ ଯାଏ ହାତ ବୁଲେଇ ଆଣୁଛି, ଏତିକିବେଳେ ସିଏ ବି ମୋ ମୁଣ୍ଡ ବାଳକୁ ରାମ୍ପୁଡି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵମୁଖୀ ହୋଇ ବେଳେ ବେଳେ ମୋ ପିଠିସାରା ହାତ ବୁଲେଇ ଆଣୁଛନ୍ତି । ବେଶ୍ ନରମ ଆଉ କୋମଳ ସେ ହାତର ସ୍ପର୍ଶ; ଦେହର ମାଦକତାକୁ ବଢେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଆହୁରି ଉନ୍ମାଦଗ୍ରସ୍ତ କରି ପକାଉଛି ।

କ୍ରମଶଃ….

Writer- Gihakar Manav